အမွတ္တရ ည

မေန ့က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ ့ IC show သြားႀကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္..။ အဲဒီအရင္ရက္ကလည္း east coast မွာေဘာ္ဒါေတြနဲ ့သြားကဲထားတဲ ့အရွိန္ကလည္းမကုန္ေသးေတာ့ ရွိဳးပြဲမေရာက္ေသးဘူး လူက လမ္းမွာတင္မူးခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနျပီ။ဒါေပမယ့္အထဲေရာက္ေတာ့အဲတာေတြ
ေပ်ာက္သြားတယ္သီခ်င္းကိုလိုက္ဆိုရင္းႀကံဳးေအာ္တာ လူက ေခြ်းဆို အက်ၤီခြ်တ္ျပီးညွစ္ရင္ ေရျပန္ေသာက္လို ့ရမယ္.။ အသံပါ၀င္ေနတယ္ ဒီေန ့။ မနက္ကလည္း အမွတ္တရ ပို ့စ္ေလးတင္ပါမယ္ဆိုမွ စက္ကေဖာက္တယ္.။ အဂၤလိပ္ေဖာင့္ျပန္ခ်ိန္းလို ့မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ နည္းလမ္းေတာ္ေတာ္စံုေနျပီ.။ မရဘူး ဒါနဲ ့နီးရာလူ Gtalk တက္ေနတဲ ့မေလးေရာက္ အစ္ကိုဆိုလည္းဟုတ္ ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္ (အဲတာ သူေျပာတာေနာ္) ဆိုလည္းဟုတ္တဲ့ အစ္ကို ကိုျပည္သစ္ (Designer's World) ကိုသြားေမးလိုက္တယ္။ သူေျပာလို ့ပို ့စ္ျပန္တင္ရတာ.. ရွဲရွဲ သာေကာ ဟီး..။
အမွတ္တရ ပိုျဖစ္တာကေတာ့ Pennisular Plaza ကုိဟိုဘက္ ဒီဘက္ျဖတ္ေလ်ွာက္ေနတာဘဲ..။ ေျခေထာက္ေညာင္း ဖိိနပ္ပါ ပါးသြားတယ္.။ ဘာမွမဟုတ္ဘဲနဲ ့ေလ်ွာက္သြားႀကတာ..။ ေနာက္တစ္ခုက City Hall MRT ထဲ သြားအိပ္တာ.။ အကုန္လံုး ေတာ္ေတာ္ျပိဳင္းေနေအာင္ ေဆာ့ေနျပီး ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့ MRT က ဖြင့္ေတာင္မဖြင့္ေသးဘူး.။ မီးေတြေမွာင္လုိအဲတာနဲ့အဲဒီနားလမ္းသလားေနတာ။ ခဏေနေတာ့ မီးေတြဖြင့္လာ
တယ္။ နာရီႀကည့္ေတာ့ မနက္၅ နာရီ ၄၅ မိနစ္..။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျမန္မာေတြ ရွိေနေသးတယ္.။ သူတို ့လည္း ရွိဳးပြဲျပန္လာတာထင္တယ္..။ ထိုင္ျပီးေလပန္းေနတာ ေတြ ့တယ္..။ အဲတာနဲ ့ေအာက္လည္းဆင္းေရာ Station တံခါးက ဖြင့္ေသးဘူး။ အထဲမွာလည္း မေလးေကာင္ေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သြားလမ္းမွာ နံရံေက်ာမွီျပီး ဂစ္တာတီးေနႀကတယ္.။ ဒါနဲ ့စိတ္ေလသြားတယ္..။ အရမ္းလည္း ေညာင္းေနျပီေလ.။ ေညာင္းမွာေပါ့ သြားတာက
ပလာဇာကို ကိုယ့္ေကာင္မေလးအိမ္က်ေနတာဘဲ ဟိုဘက္ကျဖတ္ေလ်ွာက္ ဒီဘက္က ျဖတ္ေလ်ွာက္နဲ ့ေလ ။ေရွ ့မွာ လမ္းသလားတာ..။ အေစာင့္ဦးေလးႀကီးေတာင္ မအိပ္ရဘူး..။ သူ ့ခမ်ာ ေျခသံႀကားတိုင္းမ်က္လံုးဖြင့္ဖြင့္ႀကည့္
ေနရတာ..။ အဲတာသူ ့အားနာတာနဲ ့ဟိုဘက္က တံတားေပၚသြားထိုင္ေနႀကတာ..။
ျပီးမွ MRT ထဲျပန္၀င္လာတာ..။ တံခါးက တုတ္တုတ္ေတာင္မလွုပ္ဘူး အထဲက အေစာင့္လည္း အရိပ္ေတာင္ မျမင္ရဘူး..။ လမ္းလည္းေလ်ွာက္ရလြန္းလို ့လူကလည္း လွုပ္ေတာင္မလွုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး..။
ျမန္မာျပည္မွာေနရင္ ေတာင္ အဲဒီေလာက္ ကျမင္းမိမယ္မထင္ဘူး။ ေနာက္ဆံုး မ်က္လံုးကဖြင့္ကိုမဖြင့္ခ်င္ဘူး..။
အိပ္တာက Mcdonal's မွာ Breakfast စားကထဲက။ သူမ်ားေတြ စားေသာက္ေနတာ ကိုယ္က ေဘးမွာ တေခါေခါနဲ ့.. ဘာေျပာေကာင္းမလဲ အမုန္းကို အိပ္တာတဲ ့။ ျပန္ေျပာျပေတာ့ ရွက္လိုက္တာဗ်ာ။ ဒါနဲ ့ရထားဘူ
တာကလည္းမဖြင့္ ျပန္လည္းမတက္ခ်င္တာနဲ ့အိပ္လက္စ အဲဒီက ႀကမ္းျပင္မွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ျပီး နံရံမွွီျပီး
ဆက္အိပ္တာေပါ့..။ MRT က တင္ထားတဲ့စာကို မွတ္မွတ္ရရ ဖတ္ခဲ့ေသးတယ္..။ ရထား လာရန္ 3.5 minutes
ေစာင့္ပါတဲ့..။ အဲတာနဲ ့နည္းနည္းအားတက္ သြားတာေပါ့..။ အိပ္တာက မီးအရမ္းလင္းေတာ့ မအိပ္ႏိုင္ဘူး..။
ေႀကာင္ေနျပီေလ မ်က္လံုးက..။ မ်က္စိမွိတ္လိုက္ ျပန္ဖြင့္လိုက္ ဟိုႀကည့္ဒီႀကည့္လုပ္လိုက္ ျပန္အိပ္လိုက္ေပါ့
ေျပာတဲ့ 3.5 minutes က သူငယ္ခ်င္းဂ်ီေတာ့တင္တဲ့စာလိုဘဲ..။ ( ၅မိနစ္အတြင္းျပန္လာမယ္..။ မလာရင္ ဒီစာကို
ေနာက္ထပ္တစ္ေခါက္ျပန္ဖတ္ပါတဲ ့) အဲလုိျဖစ္ေနတယ္..။ နာရီႀကည့္ေတာ့ ၆ နာရီေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေက်ာ္ေနျပီ.။ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ ့ႀကည့္တာ ေရွ ့ဂဏန္းဘဲ ျမင္ေတာ့တယ္.။ ေတာ္ေတာ္ႀကာေအာင္ အိပ္ရတယ္ဗ်ာ.။
အင္းေပါ့ေလ သူတို ့ႏိုင္ငံရဲ ့ National Day ဆိုေတာ့ အကုန္ကဲမွာေပါ့.။ ကိုယ္ေတာင္ ကဲလို ့ဒီလိုျဖစ္ေနတာ..။
ကုိယ္ခ်င္းစာပါတယ္.။ ေစာင့္လက္စ ဆက္အိပ္ျပီးေစာင့္ရတာဘဲ.။ ဘာပင္ပန္းလဲဆိုျပီး ဆက္အိပ္တာေပါ့.။ ဘာရ
မလဲ။ ခဏေနေတာ့ မီးေတြ ပိုလင္းလာတယ္.။ ဖြင့္ျပီးလားႀကည့္ေတာ့ တံခါးက လူကို ေလွာင္ျပံဳးျပံဳးေနတယ္ေတာင္ထင္ရတယ္..။ မင္းဘာသာဆက္အိပ္စမ္းပါ ေျပာေနသလိုလို..။ အကုန္လံုးႀကည့္
လိုက္ေတာ့လည္း မ်က္လံုးေလးေတြက ဖြင့္တာေတာင္ ေမွးေနတုန္း..။ နည္းနည္းတင္းလာတယ္ စိတ္က..။
၅ နာရီ ၄၅ ထဲက ေစာင့္ရတာ အခု ၆ နာရီခြဲခါနီးျပီး ဒီအတိုင္း ၁ နာရီေလာက္ အိပ္ေနရတာ..။ ေအးကေအးနဲ ့မွီထားတဲ့နံရံက ေႀကြျပားဆိုေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ..။ တြန္ ့ခနဲ တြန္ ့ခနဲေနတာ မွီရမွာေတာင္ လန္ ့ေနတာ..။ မမွီရင္လည္း အိပ္လို ့မရ..။ ေအာ္ အဲတာဘဲေနာ္ ဒီလာ ဒုကၡခံတာဆိုတာ.။ အကုန္
ေျပာေနတဲ့စကားေလးျပန္သတိရသြားတယ္.။ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေလ်ွာက္ေတြးတုန္း အကုန္ထေအာ္တယ္..။
ဟ ဘာလဲဟဆိုျပီး လန္ ့သြားတယ္။ ျပီးမွ ေအာ္ တံခါးလာဖြင့္တဲ့သူ ေရာက္ေနျပီေပါ့..။ အကုန္လံုး ေျပး၀င္တာ
လာဖြင့္တဲ့သူေတာင္ လန္ ့သြားတယ္..။ သူ ့မ်ား ဘာလုပ္ႀကမွာဘာလိမ္ ့မ်ား ေတြးမိမလားဘဲ.။ အကုန္လံုး စု၀င္
တာနဲ ့တံခါးေတာင္ ျပန္ပိတ္ခ်င္စိတ္ေပါက္သြားလားမသိဘူး တံခါးႀကီးကို ျပန္တြန္းတယ္..။ ေနာက္မွ ဖြင့္ေပးတာ။ ဒါနဲ ့အိမ္ျပန္ဖို ့ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ ရထားက တီဗြီလွမ္းႀကည့္မိတယ္.။ အားပါးပါး ၇ နာရီထိုးခါနီး
ျပီ..။ မေန ့ညေန ၄ နာရီထဲက အိမ္ကထြက္တာ အခု မနက္ ၇ နာရီထိုးေတာ့မယ္..။ ကိုယ့္ကုိကိုယ္ေတာင္ ျဖံဳ
သြားတယ္..။ လည္ခ်က္ကေတာ့ ဟီး။ ရထားလာေတာ့ ခံုေပၚမွာ ဆက္အိပ္တယ္.။ အျပင္မွာမိုးေတြ ရြာေနျပီ.။
အထဲက ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ေကြးေနျပီ.။ ဘူူတာမွာဆင္းေတာ့ မ်က္လံုးကဖြင့္ခ်င္စိတ္ကိုမရွိေတာ့တာ..။
ကိုယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံဆိုေတာ့လည္း မနည္းမ်က္လံုးဖြင့္ျပီး ကားဂိတ္ဆက္ေလ်ွာက္လာရတယ္..။ ကားကလည္း
ေတာ္ေတာ္နဲ ့မလာဘူး..။ ဘက္စ္ကားဂိတ္မွာတင္ ခံုေပၚမွာ ငုိက္ေနတယ္..။ မိုးကလည္း အရမ္းသည္းေနျပီ..။
သီခ်င္းေလးေတာင္ သတိရသြားတယ္..။ ၀ိုင္၀ိုင္းသီခ်င္းေလ (မိုးဖြဲမ်ားစြာ ငါရဲ ့ေရွ ့က ဘက္စ္ကားဂိတ္မွာ ငိုက္
ေစာင့္ခဲ့ရ ဆိုလား)။ အိမ္ျပန္ေရာက္တာ ဘယ္သူ ့မွဘာမွမေျပာႏိုင္ဘူး..။ အ၀တ္လည္းျပီး ထိုးအိပ္တာဘဲ..။
ဒီမနက္က်ေတာ့ အသံပါ၀င္ေနတယ္.။ ဘာဘဲေျပာေျပာ ပိတ္ရက္လည္းျဖစ္ အသားကုန္ေဆာ့မယ္ဆိုတဲ ့စိတ္
နဲ ့ထြက္လာတဲ့ မေန ့ကညေလးကေတာ့ ေညာင္းလည္းေညာင္း အသံလည္းနာ ေနာက္ဆံုး မ်က္လံုးပါ စပ္တဲ့
အရသာ ျပည့္ျပည့္၀၀နဲ ့ကုန္ဆံုးခဲ့ပါေတာ့တယ္..။ :P