ကြ်န္ေတာ့္အမွတ္တရမ်ား (ေခတၱ စကၤာပူ) ၂

အမွတ္တရေတြကလည္း မ်ားလြန္းတယ္.။ မ်ားမွာေပါ့ အလကားေနရင္းေတာင္ ပ်င္းလို ့ေအာက္ဆင္း စက္ဘီးစီးရင္ေတာင္ ဘယ္ေကာင္မေလးကေခ်ာလိုက္တာဆိုျပီး အလကားေနရင္း အမွတ္ရေနတာ.။ က်န္တာဆိုေျပာမေနနဲ ့ေတာ့..။ ဒီတစ္ခါအမွတ္ရတာက ကြ်န္ေတာ့္စက္ရံုက စက္ႀကီး.။ ကံေကာင္းလို ့လက္မျပတ္တာ အဲတာလည္း အမွတ္တရဘဲေလ။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းလံုး အမာရြတ္ေလးေတြနဲ ့အမွတ္တရေပါ့..။



Checking Diameter machine

ဒီစက္ကုိအမွတ္ရေစတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ဒီေကာင္က မႀကာခဏပ်က္တယ္..။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အလုပ္ေနရာနဲ ့ဆို နည္းနည္းလွမ္းေတာ့ ပ်က္တိုင္း ေျခတိုေအာင္ေလ်ွာက္ျပီး သြားသြားျပင္ရလို ့အမွတ္ရေနတာ.။ ဖိနပ္ပါးတဲ့စက္ေပါ့..။ Solenoid bar ပ်က္ရင္လည္း ေတာ္ေတာ္နဲ ့ျပင္မရတဲ့အမ်ိဳးခင္ဗ်။





Koyo Centerless Grinding Machine


ဒီစက္ကေတာ့ ခဏခဏ ေဖာက္တယ္။ ပ်က္ရင္လည္း တစ္ေန ့လံုးဘဲ ျပင္ရင္လည္း ထမင္းပါငတ္တယ္။ မႀကာခဏ Grinding wheel ခ်ရတယ္ Adjust ျပန္ျပန္လုပ္ရတယ္။ ေသခ်င္ေစာ္နံတဲ့ေန ့က အဲဒီစက္ Grinding wheel ခ်တဲ့ေန ့ဘဲ။ ေခြ်းျပန္ပံုမ်ား စကားေလး သြားသတိရမိေသးတယ္။ နဖူးကေခြ်းေျခမက်ေအာင္လုပ္မွ စားရေသာက္ရတာတဲ့။ တကယ္ဗ်ာ ေျခမေတာ့မထိဘူး Safety Shoe မွာေတာ့ ရႊဲေနတာဘဲ။ ယူနီေဖာင္းကိုခြ်တ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေနတာဘဲ..။ လူႀကီးေတြေရွ ့မို ့မရိုေသရာက်မွာေႀကာင့္သာ ေအာင့္အီးေနရတာ..။ ဘယ္ အဲယားကြန္း ဘယ္ပန္ကာမွလိုက္မမွီေအာင္ ေခြ်းျပန္တယ္။ ႀကည့္ပါအံုးဗ်ာ အဲဒီ Grinding wheel ေပါ့ လူႏွစ္ေယာက္မျပီး အဲဒီ ခံုေပၚတင္တာေတာင္ ခါးကိုင္းမတတ္မရတယ္ ၁၀ Kg ထက္ေက်ာ္မယ္ထင္ပ..။ လည္ခ်က္ကေတာ့ ကမ္းကုန္တယ္ 2100 rpm ရွိတယ္..။ Facing သခ်င္တဲ့ ရုပ္ဆိုးဆိုးမမ ကိုကိုေတြအတြက္ အာခမံေပးပါတယ္..။ ၁ မိနစ္မႀကာပါဘူးလုိ ့..။ :P







Eccentric Grinding machine (Toyoda GT 011)

အဟဲ ဒီစက္ကလည္း ထူမျခားနား ပတ္ပ်ိဳးပါဘဲ..။ ဒီေကာင္က တစ္မ်ိဳး..။ ခုနလို Grinding wheel ေတာ့ခ်စရာမလိုဘူး ဒီေကာင္ကက် ဆရာ့ဆရာလိုင္း Programming, Coding ပိုင္းေတြ ေႀကာင္ေႀကာင္သြားတာ.။ ဒါမ်ိဳးေတာ့ ေမာင္ဆက္လည္း မတတ္ maintenance က ကိုကိုမ်ား ႀကြပါလုပ္ရတယ္.။ သူတို ့လည္းလက္ေျမွာက္ပါျပီဆိုရင္ေတာ့ ေမာင္ဂ်ပန္ေရ မင္းစက္မင္းဘာသာ လာျပင္လို ့ေခၚေတာ္မူရတယ္။ အဲလို ဒုကၡေပးတာခင္ဗ်..။ မွတ္သားေလာက္ပါထယ္ခင္ဗ် မွတ္သားေလာက္ပါတယ္ရွင့္ (အရိုင္း unicolor books ေႀကာ္ျငာလို သီဆိုရန္) ပါခင္ဗ်ာ..။ တကယ့္အမွတ္တရအႀကီးစားႀကီးပါ.။




Slit Grinding and Wet Buffing

ဒင္းကေလးကေတာ့ အခုထိလည္း ေပေပေတေတနဲ ့လည္ေနတုန္းေလးဘဲ..။ တျခားစက္ေတြထက္ဆိုးတာကေတာ့ ဒီေကာင္ကပ်က္ရင္ အကုန္ပ်က္တာ Air pipe ေတြျပတ္ထြက္တယ္..။ Air pressure ေတြျပန္ခ်ိန္ရတယ္။ Limit Switch ေတြခဏခဏလဲရတယ္။ အဆိုးဆံုးက Cycle Timeout alarm ခဏခဏျဖစ္တယ္..။ ေရေတြခဏခဏလ်ွံလို ့ေမာင္ဆက္တုိ ့စက္ရံုထဲ ေရခဏခဏကူးေနရတယ္..။ အသားကုန္လ်ွံတဲ့ေန ့ဆို ေလွပါေလွာ္လို ့ရတယ္။ ဒီေန ့လည္း Slit Grinding ေတြ standard side ကိုမမွီိလို ့စိတ္ညစ္ညစ္နဲ ့ေနာက္ေန ့မနက္ခင္းဂ်ဴတီျပင္ပါလိမ့္မယ္ဆိုျပီး သံေယာဇဥ္ျဖတ္ခဲ့ရေသးတယ္။ ဆိုးခ်က္ရရင္နင့္စရာ ေရေတြကတအားလ်ွံေတာ့ ဗေလာင္ဆူရင္ပူပူနဲ ့Cleaning ေတြလုပ္ခဲ့ရေပါ့ (စိုင္းစိုင္းေရ ခဏစာသားေျပာင္းမယ္ကြာ) :)





Inserting Oil Plate & Diameter Checking (Final Stage)

ဒီစက္ေတာ့ ဤေဖကိုယ္ေမ့မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ..။ လက္ညွပ္မိတာလည္း ဒီေကာင္ဘဲ..။ စိတ္အညစ္ရဆံုးနဲ ့အလုပ္ရွုပ္ဆံုးစက္ေပါ့..။ Sensor ေသးေသးေလးေတြကို အႀကိဳအက်ား ႏွုိက္ျပီး ခ်ိန္ရတာက အခက္ဆံုး။ အဲတာေႀကာင့္လည္း ေမာင္ဆက္ လက္က အာမခံနဲ ့ထားရမလိုျဖစ္ေနျပီ..။ သတိေမ့လို ့ကေတာ့ လာထား မေျပာမရွိနဲ ့ကိုယ္ေတြ ့ဗ် ကိုယ္ေတြ ့။ ႏွစ္ခါညွပ္ျပီးျပီ တစ္ခါကနည္းနည္းခံသာတယ္ အခုျဖစ္တဲ့တစ္ခါက အဆိုးဆံုး..။ အေမေမြးတုန္းက အေကာင္း အိပ္ငိုက္မိတာနဲ ့ကံေကာင္းလို ့ I Love u signal ကို automatic ျပျပီးသားျဖစ္ေတာ့မလို ့။ ဟဲ ဒီစက္မွာ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္နဲ ့ တီထြင္သူေမာင္ဆက္ ကိုယ္တိုင္ idea ထုတ္ျပီး တပ္ဆင္ထားတဲ ့စပရိန္ႀကီးကို ေတြ ့မိႀကလားမသိဘူး..။ Air cylinder ကအရမ္းေလးေနေတာ့ pressure bar ေတြ အကုန္ဖြင့္ထားတာေတာင္ တက္တာေႏွးေနလို ့ Timeout မျဖစ္ေအာင္ စပရိန္ႀကီးခ်ိ္တ္ေပးထားတာေလ။ ဘာရမလဲ အဲတာျမန္မာလို ့သာ ေႀကြးေႀကာ္လိုက္ႀက.။ ဂ်ပန္စက္ရံုမွာ အမွတ္တရႀကီးတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ.။ Excuetive Manager ေအာ္ဒါမွာထားတယ္ေျပာတဲ့ spare part အသစ္မေရာက္မခ်င္း ဤသို ့သာသံုးစြဲႀကလတၱံ ့။ အဲေကာင္ေပါ့ လက္ညွပ္တာ နာလိုက္တာဗ်ာ ကိုယ္လုပ္ကိုယ္ခံေပါ့ေလ မတတ္ႏိုင္ Limit Switch ပြင့္ဖို ့အဲဒီ Air cylinder ႀကီးေအာ္ဒါျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစဘဲ ဆုေတာင္းရတယ္..။ မန္ေနဂ်ာရဲ ့စကားကို ၂ နဲ ့စား အႀကြင္းတ၀က္ကလည္း ယံုရခက္ခက္ဘဲ..။ ျပန္သြားတဲ့သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေစတနာနဲ ့သတိေပးသြားတယ္..။ မင္းမေရာက္ခင္ကတည္းက ငါ့စက္မွာလည္း air cylinder ကို ငါမွာတယ္ ငါ့အထက္ ႏွစ္ ၉ ႏွစ္ ေလာက္ေက်ာ္ျပီးလုပ္ေနတဲ ့ငါ့ senior လည္းမွာဘူးတယ္တဲ့..။ ဂ်ပန္ကမေရာက္ေသးတာဘဲလား သူဘဲေရာင္းစားတာလားမသိဘူးတဲ့ အခုထိလည္း ငါ့ဘာသာ သားေရကြင္းပတ္ေမာင္းေနရတာမင္းအျမင္ဘဲလို ့ေျပာထားေတာ့ ေတြးမိတိုင္း အသည္းနာသည္ အမ်ိဳးပါဆဲခ်င္ပါေပ့ေလးလို ျဖစ္ေနေတာ့မယ္ဗ်ာ..။

အားလံုးကို အေသးစိတ္ျခံဳငံုေျပာရရင္ စက္ပ်က္ေနတယ္လို ့အသံႀကားတာနဲ ့ေရာက္ရာေနရာကေန ျပန္ေျပးခ်င္စိတ္ေပါက္ေပါက္လာတဲ့အထိ အမွတ္တရေတြနဲ ့မွတ္မွတ္ရရကို ရွိေနတာပါဗ်ာ..။ စက္တစ္ခုလံုးဆင္ထားတာမွ ၃ ႏွစ္မျပည့္ေသးဘူး ျမန္မာနဲ ့တရုတ္ Operator မ်ားလက္စြမ္းျပမွုမ်ားေႀကာင့္ စက္ရံုမွ MD ေတာင္ ဩခ်ယူရေလာက္တဲ့အထိ အစြမ္းထက္ျမက္စြာနဲ ့အခုထိ ေမာင္ဆက္ကိုယ္တိုင္ ေမာင္းႏွင္ေနတုန္းပါဘဲခင္ဗ်ာ..။

အခုေတာ့ ဖ်က္ကင္းနစ္ကေန တကယ္ျပင္တတ္သြားတယ္

ညအလုပ္ကျပန္လာျပီးကထဲက .rar file run လို ့မရတာနဲ ့ winrar ကိုဆြဲဖို ့လုပ္ရင္းနဲ ့ အဲဒါဆြဲဖို ့ငါဘယ္ကဖတ္မိပါလိမ့္လို ့ျပန္စဥ္းစားေတာ့ ခ်က္ဆို နားခြက္ကမီးေတာက္ျပီးသား ဦးေႏွာက္ကေတာ္ေတာ္နဲ ့ထြက္မလာဘူး။ အဲဒီ့ခ်က္ဆိုတာ ျမန္မာျပည္က ဗိုက္ပူခ်က္ပလက္ကိုဆိုတာထင္ပါရဲ ့ အဲလိုဦးေႏွာက္ကစဥ္းစားမရလို ့ဆိုျပီး ထမင္းထစားမွ အမွတ္ရလာတယ္ဗ်ာ (အင္းမွတ္မိတာေတာင္ အစားအေသာက္နဲ ့မွ)။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီဆိုက္ေလးဖြင့္တုန္းကလည္း အဲလိုထမင္းစားရင္းနဲ ့ႀကည့္မိလို ့မွတ္ထားတာ။ အဲတာနဲ ့ေကာက္ဖြင့္လိုက္ျပီး Task Manager, Registry ေဖာ္မရတာေတြပါ လုပ္ထည့္လိုက္တယ္။ အတုျမင္အတတ္သင္ေတာ့ ေမာင္ဆက္ကျဖစ္တယ္ လာထားေပါ့။ တကယ္တန္းသူ (ကိုေဇာ္၃၅၇) ေျပာျပမွ သိရတဲ့ ငလဒူဆိုတာ အီေဖကိုယ္အစစ္ေပါ့။ ဗိုင္းရပ္စ္၀င္မွန္းေတာင္မသိဘဲ ဆက္လက္သံုးစြဲေနတာေလ။ တစ္ခုမွဖြင့္မရမွ ကိုဇီးျပားကယ္ပါ ကိုျပီတီတီကယ္ပါဆိုျပီး ဖုန္းဆက္၍တမ်ိဳး G talk မွေညွာ္၍တဖံု နည္းလမ္းစံုသံုးကာ စိတ္ဒုကၡလိုက္ေပးတတ္သူလည္း ဒီငနဲသားဘဲ.. ဟဲ ဟဲ။ ထိုသို ့ဂုဏ္ယူ၀င့္ႀကြားစြာျဖင့္ ဆက္လက္သံုးစြဲေနတာေပါ့. အခုေတာ့ ဒီဆိုက္ဖတ္လိုက္ရမွ ဘုရား ဘုရားေရာ Pagoda water ေရာ အမ်ိဳးစံုစြာ တမိပါေတာ့တယ္။ တကယ္လည္း Task Manager ဖြင့္မရတာႀကာေပါ့ ဟိုတစ္ခါ Format ကို အိမ္ရွိအစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္မွ သူငယ္ခ်င္း ကြန္ျပဴတာရွက္ဘဲနဲ ့ေပါင္း၍ ကိုင္ထည့္လိုက္ရမွာမွ မ်ားမႀကာမွီမွာပါ ဖြင့္၍မရေတာ့ပါ။ Registry ကလည္းထိုနည္းတူလည္းေကာင္းပင္..။ ဒီလိုနဲ ့ေနလာတာ အခု ဒီဆိုက္မဖတ္ရေသးခင္အထိ ဘာမွမသိ တံုးလွေပေရာ့သည္။ ဤေဖကိုယ္ကို ကယ္တင္မယ့္ မဏိေမခလာ နတ္သား (သူကေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ေနတယ္ ဟင့္) ဆိုက္ကို ေပါက္တတ္ကရ လြန္စြာမွသိေသာ ရဲေဘာ္ အစ္ကိုေတာ္ ဘရားသားမွ ညႊန္ႀကားခ်က္နဲ ့အညီ ရွာရင္းေဖြရင္း ေတြ ့ခဲ့ေတာ့ သေဘာမေနာေခြ ့ျပီး ေဆြ ့ေဆြ ့ခုန္သည္အထိ ျပံဳးမိပါဧ။္ ရွိသမ်ွဟာေတြကို အကုန္ကူးထားခ်င္ပါသည္။ တကယ္လည္း လက္ေတြ ့အသံုး၀င္လွပါဧ။္ ရွိရွိသမ်ွအမ်ိဳးစံုေအာင္ တင္ဆက္ျပသ လမ္းျပထားေသာ ထိုသူကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါ၏.။ သူေရးသမ်ွကို ေနာက္ကေန စမ္းတ၀ါး၀ါးလိုက္ရင္းအခုေတာ့ ကြန္ျပဴတာေလးက အေတာ့္ကို ဟုတ္သြားတယ္ ဟီဟီ ေပ်ာ္လိုက္တာ ကိုယ္ျပင္လို ့အဲလိုေကာင္းသြားရင္ အရမ္းေပ်ာ္တာဘဲ။ စက္ရံုကစက္ကေတာ့ ဒီေန ့လြန္စြာမ်ွပ်က္သည္ ကိစၥမရွိ ဤစက္က ဒီေဖကိုယ္မျပင္လည္း ဂ်ပန္ေတြရွိ၏..။ ဤကြန္ျပဴတာသာ ေမာင္မျပင္ရင္ ဘယ္သူမွ မျပင္တတ္ေပ.။ စာဖတ္သူလည္း လြန္စြာမွ သိခ်င္ေနေလာက္ေပျပီ ေလေႀကာမရွည္သင့္။ ပို ့စ္ေခါင္းစဥ္ကို click ႀကကုန္ေလာ့..။

မျပီးဆံုးတဲ့ တနဂၤေႏြ (လြမ္းမိေပါ့)

ရက္ကိုလစား လကိုွွႏွစ္စား ႏွစ္ကုိျပကၡဒိန္စား ျပကၡဒိန္ကိုတိုင္ကျခစား ျခကို ပိုးသတ္ေဆးဖ်န္း အာ.....ဟုတ္ေသးပါဘူး ပါဏတိပါတာေတြ ပါကုန္ျပီ။ မဆိုင္တဲ့အေပါက္ ကလိုင္လို သံေခ်ာင္းသာထည့္ေခါက္ရင္ အခုေမာင္ဆက္ ဦးေႏွာက္က ခေလာက္ဆန္တာနဲ ့တင္ ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူး။ ေရးခ်င္တာက တနဂၤေႏြေန ့(ေျပာရရင္ ျပန္ခ်င္လို ့တစ္ပတ္ကုန္တဲ ့ weekend လို ့ေခၚတဲ့ အဂၤလိပ္လို ဖရူးဖရူးမွုတ္ရမယ့္ေန ့) အဲဒါဘဲ။ ဘာမဆိုင္နဲ ့အေပါက္ေတြပါမွန္းမသိျဖစ္သြားတယ္။ ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းတယ္ ခ်စ္သူကိုလည္း လြမ္းတယ္.. (ဒီစကားသာႀကားရင္ အေဖေရာအေမပါ ေမြးရက်ိဳးနပ္ေႀကာင္း ေထာက္ခံပါလိမ့္မယ္.. ေျပာပါလိမ့္မယ္ ငါ့သား ရ တာ နာ ေလးဆိုျပီး)။ တကယ္တမ္းေျပာေတာ့ အေမလည္းလြမ္းတာဘဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ဘိုင္ျပတ္လို ့ဗိုက္ဆာတဲ့အခ်ိန္္ဆိုပိုလြမ္းတယ္ အေမ့ရဲ ့လက္ဖက္သုပ္နဲ ့ႀကက္ဥေႀကာ္ဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ favourite food ေခၚမလားမသိ စားလို ့အရမ္းေကာင္းလို ့ ၃လံုးခ်က္တဲ့ထမင္းတထိုင္တည္းေျပာင္တဲ့အထိ ပါးစပ္အစြမ္းထက္မိတဲ့အထိ လြမ္းစရာေကာင္းပါတယ္။ အရင္က အေမေျပာတဲ့ ျပတ္တုန္းလပ္တုန္း ၂၃ ဆိုတဲ ့စကားေလးကိုလည္း အေမနဲ ့ဖုန္းေျပာရင္းသတိတရထည့္ထည့္ေျပာမိပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကမသိတဲ့ ဒီစကားေလးက အေတာ္ တာသြားတာဘဲ.။ စဥ္းစားမိတာက ၂၃ ဆို လကုန္ဖို ့ဘာမွမလိုဘူးေပါ့ ဘာလို ့ဘိုင္ျပတ္တာလဲေပါ့ မသိဘူး။ အခုအလုပ္လည္းလုပ္ရေရာ တကယ္ ျပတ္တုန္းလပ္တုန္း ၂၃ ပါ။ လခက ၂၅ ထုတ္ရေပမယ့္ ၂၃ ဆို no money ဖိုးကုလားႀကီး (ရွမ္းႀကီးလို အသားမျဖဴလို ့) ျဖစ္ေနျ႔ပီ။ တကယ္ပါ အေမရယ္ အေမသာ ဒီပို ့စ္ေလးကိုဖတ္မိရင္ ငါ့သားငယ္ေလး နည္းနည္းသိလာျပီလို ့ျပံဳးမယ္လို ့ထင္ပါတယ္။ လြမ္းပါတယ္အေမရယ္။ ျပန္လာရင္ အရင္က ဆိုးခဲ့တာေတြကို ဦးခ်ရွိခိုးျပီး အရင္လုိ အေမ့ရင္ခြင္မွာ အိပ္ခ်င္ပါတယ္။ ေရေျမျခားလို ့ အေ၀းကုိမလႊတ္ရဲတဲ ့အေမ စိတ္မခ်နဲ ့တတြတ္တြတ္ ေလဆိပ္မွာ အမွာစကားေတြေျပာရွာတဲ့ အေမ custom gate ကိုျဖတ္ျပီး အေမ့ကို လက္ျပတဲ့အခ်ိန္ ရီေ၀ေ၀နဲ ့ႀကည့္ရွာတဲ့အေမ့မ်က္ႏွာကို သား ျပန္ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။ အခုထိလည္း စိတ္မခ်ႏိုင္ေသးတဲ့ အေမရယ္ေပါ့။ ၂၂ဆိုတာ မငယ္ေပမယ့္ သားကေတာ့ အေမ့ရင္ခြင္ကို လြမ္းပါတယ္။ ထင္ရာစိုင္းတတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကို မ်က္ကြယ္မျပဳဘဲ အေကာင္းဘက္ေရာက္ေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းေပးတဲ့ အေမ့ေစတနာကို သားနားလည္ပါျ႔ပီ။ ဆိုးလို ့မိုက္ခဲ့ေပမယ့္ သားကို ဘ၀ သင္ခန္းစာေတြသိေအာင္ ဒီကိုလႊတ္သလားလို ့သားျပန္ေမးခ်င္ေနပါတယ္။ တကယ္လည္း ေလာကဓံရဲ ့အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုကို တတ္သိနားလည္စျပဳလာျပီအေမ..။ လူ ့ဘ၀ကို နည္းနည္းနားလည္လာသလိုလုိေပါ့အေမရယ္..။ သားအငယ္ဆံုးကို အစ္ကိုလို ဆရာ၀န္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အေမ..။ ထင္သလိုျဖစ္မလာေတာ့ ရတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာလိုင္းမွာ တိုးတက္ေစခ်င္တဲ့အေမ..။ အရင္က သားမသိခဲ့ပါဘူး.. ေပါ့ေပါ့ေနေပါ့ေပါ့စားဆိုတာ ကြ်န္ေတာ့္လုပ္ရပ္ရဲ ့တစိတ္တပိုင္းေလာက္ဘဲျဖစ္မယ္ထင္တယ္..။ ခုေနျပန္ေတြးမိရင္ ရွက္ပါတယ္..။ ဒီတနဂၤေႏြေတြျမန္ျမန္ကုန္ခ်င္ပါျ႔ပီ.. အမွန္ေျပာရရင္ မိဘအိမ္ဟာ ေႏြးေထြးတဲ့ အသိုက္ေလးတစ္ခုပါဘဲ..(မင္းကငွက္လားလို ့မေမးနဲ ့ေတာ့ေနာ္ ကိုျပည္သစ္) ေတြးမိရင္ ၀မ္းနည္းတယ္ ရွက္လည္းရွက္တယ္ ကိုယ့္ဘက္ကမျဖည့္စြမ္းႏိုင္ခဲ့တာေတြကို အေ၀းေရာက္မွျပန္ေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အေမ့သားမျဖစ္ထိုက္ေတာ့ပါဘူး..။ သည္းခံခြင့္လႊတ္တဲ့အေမ့ကိုဘဲ ပိုျပီးခ်စ္ေနမိပါတယ္..။ တကယ္တမ္းျဖစ္ခ်င္တိုင္းသာျဖစ္ခြင့္ရရင္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အေမ့ေဘးမွာ အသိုက္အျမံဳေလးနဲ ့အတူေနခ်င္ပါတယ္။ သားကို ခြင့္လႊတ္ပါ အေမ.. ဆုေတာင္းလို ့သာျပည့္ခဲ့ရင္ အေမတစ္ေယာက္ အသက္ရွည္ရာ အနာမဲ့ေႀကာင္းဘဲ ႀကားခ်င္ပါတယ္။ ေအာ္ ကုန္ခဲလွေပါ့ တနဂၤေႏြေတြရယ္.....

ေျပာပါရေစဗ်ာ ဒီ ၅၀၀၀တန္အေႀကာင္း

ဟူး ေငြေစ်းက မတတ္မက် လခက မရတရ အိုဗာတိုင္ကမရွိတရွိ ျဖစ္ေနတဲ ့အခ်ိန္ ႀကားလိုက္ရတဲ ့သတင္းက ဆိုးရြားတာလား ေပ်ာ္ရမွာလားမသိပါဘူးဗ်ာ။ ကိုယ့္ခ်စ္သူကိုေမးတဲ့ အခုမွသိတာတဲ့။ ေတာ္ေတာ္ႏွံ ့စပ္တဲ့ခ်စ္သူကိုလည္း စိတ္မတိုရက္ပါဘူးေလ။ ေျပာခ်င္ပါရဲ ့ ၅၀၀၀တန္ေရ။ သားသမီးေတြ ခိုးရလြယ္ေအာင္နဲ ့အသံုးျဖံဳးတတ္ေအာင္ လုပ္ေပးေနသလိုလို.. သူလုပ္လို ့ဘဲ အခု ေရႊေစ်းေတြတက္သတဲ့ ဆန္ေစ်းလည္း မ်က္ေစာင္းထိုးေနျပီ။ မႀကာပါဘူး သူတို ့ေတြတက္မွေတာ့ က်န္တဲ့ဟာလည္း ခပ္လွုပ္လွုပ္ေနမွာပါ။ အစကတည္းက တင္ခ်င္တာ အခုက အေႀကာင္းျပခ်က္ပိုေကာင္းဆိုသလိုေပါ့။ ကုန္ေစ်းႏွုန္းက ျပန္မက်တဲ့ ဒီေရနဲ ့ လခက အ၀ီစိက ယမမင္းကို ေယာက္ဖေတာ္ခ်င္ေနတာ။ ဒီပံုဒီနည္းနဲ ့မင္းကိုငါဘယ္လိုေခ်ာ့မလဲ ဒီစာသားက အခု ျမန္မာျပည္လူငယ္ေတြႀကားေခတ္စားတဲ့ Hiphop သီခ်င္းေလးထဲကလိုဘဲ.. ညည္းသာညည္းႀက။ ျဖစ္သမ်ွအေႀကာင္းအေကာင္းခ်ည္းပါဘဲဗ်ာေပါ့။ ေငြေစ်းကတက္မတက္ေတာ့မသိ ေဒၚလာေစ်းကေတာ့ မ်က္ခံုးေတာင္လွုပ္ရံုမက မ်က္ေတာင္ပါ ခတ္လာျပီ။ သူမ်ားေတြလိုလည္း အျပစ္မတင္ခ်င္ပါဘူး.. ျဖစ္ပ်က္ေနတာေလးဘဲ သိေစခ်င္ပါတယ္။ ဘက္စ္စီးမယ္ဆုိ ၅၀ တန္ ၁၀၀ တန္က ဟိုအေဟာင္းဆိုကေနေတာင္မလိုခ်င္လုိ ့အလကားေပးခ်င္ေနပါတယ္ဆိုတဲ ့တိတ္ကပ္ ေကာ္ကပ္ ထမင္းလံုးကပ္ တံေတြးဆြတ္ေတြျဖစ္ေနျပီ။ ၂၀ တန္နဲ ့ ၁၀ တန္ဆို ျမန္မာျပည္ပတ္ရွာရင္ေတာင္ အမွတ္တရစုထားတဲ့ေရွးေဟာင္းျပတိုက္ေရာက္ခါနီးျပီ။ ေသခ်ာပါတယ္ ေမာင္ဆက္ ျမန္မာျပည္ျပန္ရင္ ကားခက နီးနီးနားနား ၁၀၀က်ပ္နဲ ့ ေ၀းေ၀းဆို ၅၀၀ က်ပ္ဆိုက္ဖို ့ရာ။ သူေတာင္းစားကို အရင္က ၅၀က်ပ္ေလာက္ထည့္ရင္ အစ္ကိုႀကီး ခ်စ္သူနဲ ့တသက္လံုးေပါင္းရပါေစ (သူေျပာသလို စကားမပီကလာေျပာရင္ တီတတ္လံုေပါ့) လို ့ဆုေပးအံုးမယ္။ အခုသာထည့္ရင္ ဟင္ခင္ဗ်ား ေတာင္းစားေနတဲ့သူေတာင္ ၅၀ထဲလားဗ်ာ ဒါနဲ ့က်ဳပ္ကဘာသြားစားရမလဲဆိုျပီး အဆဲေတာင္ခံရႏိုင္တယ္။ ခင္ဗ်ားပိုက္ဆံ ဘုရားသြားလွဴတာမွ မေကာင္းလို ့ယူလိမ့္အံုးမယ္ဆိုျပီး အေကာခံရႏိုင္တယ္။ ဒီပံုဒီနည္းနဲ ့မင္းက အိမ္ေထာင္ျပဳဘုရားတည္ေဆးမွင္ရည္စုပ္ထိုး ဒီသံုးမ်ိဳး J မပါ Jocker ပါမွေဒါင္းဆိုသလို မဂၤလာေဆာင္ဖို ့ရာ ရည္ရြယ္ထားတာေလးေတာ့ ထပ္စုရအံုးမယ္ေပါ့ဗ်ာ..။ ဟုတ္လား အီတြန္ ့ပြမ္လို ့ေျပာတဲ့ကိုျပည္သစ္တည္ ျပန္ေျပာရင္ ေဒၚ.... ကေတာ့ ဟဲဟဲ သိတဲ့အတိုင္းေနာ္ အီတြန္ ့ပြမ္သြားမယ္။ ဒီလည္း ကြ်န္ခံရတာ ဟိုလည္း ငရဲက်တာ ေမာင္မင္းႀကိဳက္တာသာေရြးေနာ္။ ကြ်န္ခံရတာကလည္း နားပူတယ္ ငရဲက်တာကလည္း အကုန္ပူတယ္။ ပူတာခ်င္းအတူတူ ႀကိဳက္တာသံုးေဆာင္ဘဲ။ သူမသာ ကိုယ္လည္း အသုဘပါ။ ဒီေငြစကၠဴထုတ္ေတာ့ ေငြေႀကးေဖာင္းပြမလား ေဖာင္းျပီး ျပည္သူေတြဘဲျပားမလား မသိေတာ့ပါ..။ ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ ညီတူမ်ွတူ သူေဖာင္းကိုယ္ေကာင္းဘဲ စိတ္ထဲမွာရွိပါတယ္ဗ်ာ......။

မူးလာရင္ ဘယ္ေတာ့မွမေကာင္းတဲ့
ေမာင္ဆက္

ကြ်န္ေတာ့္အမွတ္တရမ်ား (ေခတၱ စကၤာပူ)

ရက္ကိုလစားတဲ့ လကိုႏွစ္စားတဲ့ တစ္ေယာက္ကေတာ့ေျပာသြားျပီ။ ေသခ်ာတဲ့ အေႀကာင္းတရားကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့တစ္ေတြ တစ္ေျမဆီျခားေနရတာပါဘဲ။ ခဏတာ ခင္မင္ရေပမယ့္ တစ္ဘ၀စာ ေလးစားရတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အစ္ကိုႀကီး ကိုဇက္နဲ ့ကိုျပည္သစ္တည္ကို ဘယ္ေနရာရာေရာက္ေရာက္ အမွတ္ရေနေတာ့မွာပါ။ ေလးလည္းေလးစားပါတယ္ ငါးေပါက္မို ့ပါ။ ေျပာရင္းနဲ ့ဖဲရိုက္ခ်င္လာပါတယ္.. ဟီး ကိုဇက္တို ့ကိုျပည္သစ္တို ့က အစ္ကိုဆိုလည္းဟုတ္ သူငယ္ခ်င္းဆိုလည္းဟုတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ရဲ ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြပါဘဲ။ ကိုဇက္ကို စေတြ ့ခ်င္းတုန္းက အရမ္းေအးတဲ့ အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ ဘာသာတရားကိုင္းရွိဳင္းလြန္းတဲ့သူအေနနဲ ့ျမင္ခဲ့ေပမယ့္ တကယ္ေပါင္းႀကည့္ေတာ့ ကိုဇက္က အရမ္း မထင္ရင္မထင္သလို ေျပာင္တတ္တဲ ့အစ္ကိုတစ္ေယာက္သာမက ကြ်န္ေတာ္ဘိုင္ျပတ္ရင္ ပုိက္ဆံေခ်းရတဲ ့အစ္ကိုပါျဖစ္လာတယ္.. ဟဲ သိတဲ ့အတိုင္း work permit သမားပီပီ ရသမ်ွအကုန္ေျပာင္တာကလည္း မဆင္ျခင္ႏိုင္တဲ ့ကြ်န္ေတာ္ေပါ့။ တင္စႏၵာအုန္းလို ့ေျပာင္တတ္တဲ ့ကိုဇက္ကိုလည္းအခုထိ အစ္ကိုသဖြယ္ အားကိုးခင္တြယ္ေနတုန္းပါ။ ေနရာမတူ ေရေျမျခားကိုေရာက္သြားတဲ ့ကိုျပည္သစ္တည္ (ကိုမ်ိဳး) ကလည္းေရာက္စက အေနေအးေပမယ့္ တကယ္တန္းေပါင္းေတာ့ သူလည္း ခြက္ပုန္းဘဲ။ ဟဟ ကိုျပည္ေရ အမွန္ေျပာရင္ စိတ္မဆိုးေႀကးေနာ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ကြ်န္ေတာ္ ဒီစကၤာပူကိုေရာက္မွ ခင္မင္သလို ေမ့မရတဲ့အမွတ္တရေတြနဲ ့ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့တဲ့သူေတြေပါ့။ စက္ဘီးအတူစီး Bedok Reservior ကန္ေဘးမွာ ေဘာလံုးအတူကန္ခဲ့တာေတြကို အခုျပန္လိုခ်င္မိပါတယ္။ အဲလို ကိုဇက္က အေအးမတိုက္ခ်င္တာနဲ ့ေဘာလံုးဂိုး၀င္တာကို အတင္းျငင္းတာကိုလည္း အမွတ္ရမိပါတယ္။ ကန္ေဘးမွာ ေျပးက်ရင္း ဆန္ျပဳတ္ကို အတူတူေသာက္ခဲ့တာေတြကိုလည္း သတိရပါတယ္။ အခုကိုဇက္တစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို ့ဆုေတာင္းမိသလို ကိုျပည္သစ္တည္လည္း အဆင္ေျပေခ်ာေမြ ့ပါေစလို ့ေမတၱာပို ့ပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္- ဘုရားမရွိခိုးမိဘူး စိတ္ထဲကဘဲဆုေတာင္းတာပါ)။ အဓိကကေတာ့ ကိုျပည္သစ္တည္ကိုပါ ေရာက္စက အဆင္မေျပမွုေတြနဲ ့မေလးကို သြားခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူေတာ့မသိဘူူး ကြ်န္ေတာ္က ေတာ္ေတာ္ကို ခင္တြယ္မိေနမိပါျပီ။ ၀မ္းလည္းနည္းမိတယ္။ အဆင္မေျပမွုေတြေႀကာင့္သာ ႏွစ္ေယာက္လံုးနဲ ့ေ၀းေနရေပမယ့္ သူတို ့ဟာ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ရဲ ့သူငယ္ခ်င္းတျဖစ္လည္း အစ္ကိုေတြပါဘဲ။ ကိုဇက္နဲ ့ရံဖန္ရံခါေတြ ့ေပမယ့္ ကိုျပည္သစ္နဲ ့ကေတာ့ အြန္လို္င္းေပၚမွာဘဲ ေနာက္ႀကေျပာင္ႀကမိပါတယ္။ အတူေနခဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ညီအရင္းသဖြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ ကိုဇက္ေရာ ကိုျပည္သစ္တည္ကိုေရာပါ အျမဲအမွတ္ရေနမွာပါ။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အတူတူ ျပန္ဆံုႀကရင္ ေပါက္ကရလုပ္တတ္တဲ ့ကြ်န္ေတာ္တို ့ေတြ သံုးေယာက္ေပါင္း ေလာင္းေက်ာ္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ဘာသာမတူေပမယ့္ ဓမၼဘက္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ႏွံ ့စပ္တဲ့ ကိုဇက္ကို ေလးစားရသလို ဟိုဒီဇိုင္းနာကိုလည္း ေမ့မရပါဘူး။ အငယ္ဆံုးကြ်န္ေတာ့္ကို ဂရုစိုက္တတ္တဲ့သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ရွိရင္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ သူတို ့ဆီက ပညာေတြထဲက တစ္ခုခုေတာ့ ရေကာင္းရႏိုင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကိုဇက္ေပါ့ အခုဆို ကြ်န္ေတာ့္ကြန္ျပဴတာတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုဇက္ကေတာ့ေကာင္းေကာင္းကိုင္တြယ္ႏုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုျပည္သစ္တည္ကလည္း ဒီဇိုင္းဘက္မွာ တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာ ထူးခြ်န္ႏိုင္ပါတယ္။ အခု ကြ်န္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္ ဘန္နာ ဒီဇုိင္းကလည္း သူ ့လက္ရာပါဘဲ။ အေညွာ္ခံႏိုင္တဲ့သူေပါ့ေလ။ coding ပုိင္းကို ေလ့လာေနေပမယ့္ ဒီဘက္မွာမထူးခြ်န္တဲ ့ကြ်န္ေတာ္ဟာ သူတို ့လက္ရာမွီဖို ့ႀကိဳးစာရပါလိမ့္အံုးမယ္။ ကဗ်ာစပ္တတ္တဲ့ကိုဇက္ရဲ ့ကဗ်ာကို မခံစားတတ္တဲ့ကြ်န္ေတာ္ဟာ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ပါရမီနည္းတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဘေလာ့ဂ္ပို ့စ္ေတြဖ်က္လိုက္လို ့ ျပန္ေျပာတဲ ့ကိုျပည္သစ္တည္ရဲ ့စကားဟာလည္း အခုလို ပို ့စ္ေတြဆက္တင္ႏိုင္ေအာင္ တြန္းအားေပးပါတယ္။ သူေျပာတာ အရွင္းေလးဗ်။ (ငါတုိ ့ကဆရာေတြမွမဟုတ္တာ အမွတ္တရေပါ့တဲ့) သူေျပာတာဟုတ္တယ္။ ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ရင္ ဒီဆိုက္က ဖြင့္လို မရဘူးလို ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာႀကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီမွာေနတုန္း ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့အမွတ္တရေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။ ပို ့စ္ကိုအရင္က စိတ္ေပါက္ရာတင္တတ္တဲ ့ကြ်န္ေတာ္ဟာ အခု သူမ်ားေတြတင္ထားတဲ ့ပို ့စ္ေတြကို ႀကည့္ျပီးရွက္တတ္လာတာကလည္း ပါလာတာေပါ့။ သူမ်ားေတြမ်ား စာတစ္ေႀကာင္းေရးဖို ့အကုိးအကားေတြ ကဗ်ာေတြ စကားပံုေတြ ဆိုရိုးစကားေတြ ပါတတ္တယ္ဗ်။ မသိလို ့မဟုတ္ဘဲ ေရးရင္ ဘာမွမစဥ္းစားမိတဲ ့ကြ်န္ေတာ္ပါ။ တစ္ေယာက္က ဒီဟာေလးကို ဒီလိုေရးသြားပါလားဆိုျပီး သင္ခန္းစာေတြရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ စကားလံုးလွေအာင္မေရြးတတ္မေရးတတ္တာ ပင္ကိုယ္ဗီဇက အားနည္းတယ္ထင္ပ။ ဘယ္သူက ဘာေတြသိတယ္ ဘယ္သူက ဘာေတြကိုဘယ္လိုေရးထားတယ္ဆိုတာကို တအံ့တႀဘဖတ္ရတာ အေမာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ဒီဘက္ပိုင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္သိတာက atom အပိုင္းအစတစ္ခုေလာက္ေတာ့ေလ်ာ ့ပါလိမ့္မယ္။ ကိုဇက္ကို အားက်မိလို ့ဘေလာ့ဂ္ကို စျပီးတည္ေထာင္မိသလို သူမ်ားဘေလာ့ဂ္ေတြလို အႏွစ္သာရဘာမွမေပးႏိုင္တဲ ့ဒီဆိုက္ေလးကိုလည္း အသစ္တင္ဖို ့၀န္ေလးမိတာအမွန္ပါ။ သိသမ်ွကို ေဖာက္သည္ခ်ေပမယ့္ ကိုယ့္ထက္ပိုအကြ်မ္းတ၀င္ရွိတဲ့သူေတြႀကားမွာ လက္မမေထာင္ခ်င္တာ ရွက္မိလို ့ပါ။ ဒါေတြဟာ ဒီဘေလာ့ဂ္ေရးမွမဟုတ္ပါဘူး အလုပ္ခြင္မွာလည္းအတူတူပါဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္က တစ္မ်ိဳးလုိ ့ဘဲထင္ပါလိမ့္မယ္ မင္းအမွတ္တရေတြကမ်ားတာကြာလို ့။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ အမွတ္ရေနသလို အျမဲဘဲ ရွင္သန္ေနတဲ ့ စိတ္ပါဘဲ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကိတ္အႏိုင္လိုခ်င္တဲ့ မာနကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့မေကာင္းတဲ့စိတ္သေဘာထားတစ္ခုေပါ့။ ဒါေတြဟာလည္း သိသိရဲ ့နဲ ့ျပင္မရတဲ့ အမွတ္ေတြေပါ့။ ဘယ္တုန္းကမွ အေလ်ွာ့မေပးတဲ့စိတ္ကလည္း သူမ်ားေတြ အမုန္းပြားမလား အျပံဳးထားမလားဆိုတာ မသိပါဘူး။ ငယ္ငယ္ေလးထဲက အမွတ္တရနဲ ့ယွဥ္ျပိဳင္အႏိုင္ယူတတ္တဲ့စိတ္က အေဖေပးတဲ့အေမြေပါ့။ ဒီဘက္မွာ မသိလုိ ့မေတာ္ေတာ့ သိတဲ့ဘက္မွာ ဘယ္သူမွမသာရေအာင္ ညစ္က်ယ္က်ယ္နဲ ့ငါးခူျပံဳးျပံဳးခ်င္တာ ကြ်န္ေတာ္ဘဲ။ ဘာဘဲေနေန လူႀကီးမဆန္ခ်င္တဲ့ကြ်န္ေတာ္ဟာ အခုမွ ၂၂ ဆိုေတာ့လည္း ကေလးပါဆုိျပီး ဒီပို ့စ္ဖတ္မိတဲ့သူေတြသည္းခံပါလိမ့္မယ္ဆိုျပီး အာက်ယ္က်ယ္နဲ ့ဆက္ဖဲ့မိတာပါ။ အမွတ္တရေတြေရာ မွတ္မွတ္ရရေတြေရာ သ၀န္တိုစိတ္ကင္းတဲ့ယွဥ္ျပိဳင္ခ်င္းေတြနဲ ့ေရာနဲ ့ ဒီပို ့စ္ေလးဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ပထမဆံုး အမွတ္တရကို ဖြင့္ခ်တဲ ့ရပ္၀န္းေလးဘဲျဖစ္ပါတယ္ဗ်ာ။ (သည္းခံတတ္တဲ့သူသည္းခံပါ မသည္းခံတဲ့သူအီးအီးမွန္ပါေစ.. :0 )

အလြဲသံုးစားမ်ားစြာျဖင့္
ေမာင္ဆက္