အခုေတာ့ ဖ်က္ကင္းနစ္ကေန တကယ္ျပင္တတ္သြားတယ္

ညအလုပ္ကျပန္လာျပီးကထဲက .rar file run လို ့မရတာနဲ ့ winrar ကိုဆြဲဖို ့လုပ္ရင္းနဲ ့ အဲဒါဆြဲဖို ့ငါဘယ္ကဖတ္မိပါလိမ့္လို ့ျပန္စဥ္းစားေတာ့ ခ်က္ဆို နားခြက္ကမီးေတာက္ျပီးသား ဦးေႏွာက္ကေတာ္ေတာ္နဲ ့ထြက္မလာဘူး။ အဲဒီ့ခ်က္ဆိုတာ ျမန္မာျပည္က ဗိုက္ပူခ်က္ပလက္ကိုဆိုတာထင္ပါရဲ ့ အဲလိုဦးေႏွာက္ကစဥ္းစားမရလို ့ဆိုျပီး ထမင္းထစားမွ အမွတ္ရလာတယ္ဗ်ာ (အင္းမွတ္မိတာေတာင္ အစားအေသာက္နဲ ့မွ)။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီဆိုက္ေလးဖြင့္တုန္းကလည္း အဲလိုထမင္းစားရင္းနဲ ့ႀကည့္မိလို ့မွတ္ထားတာ။ အဲတာနဲ ့ေကာက္ဖြင့္လိုက္ျပီး Task Manager, Registry ေဖာ္မရတာေတြပါ လုပ္ထည့္လိုက္တယ္။ အတုျမင္အတတ္သင္ေတာ့ ေမာင္ဆက္ကျဖစ္တယ္ လာထားေပါ့။ တကယ္တန္းသူ (ကိုေဇာ္၃၅၇) ေျပာျပမွ သိရတဲ့ ငလဒူဆိုတာ အီေဖကိုယ္အစစ္ေပါ့။ ဗိုင္းရပ္စ္၀င္မွန္းေတာင္မသိဘဲ ဆက္လက္သံုးစြဲေနတာေလ။ တစ္ခုမွဖြင့္မရမွ ကိုဇီးျပားကယ္ပါ ကိုျပီတီတီကယ္ပါဆိုျပီး ဖုန္းဆက္၍တမ်ိဳး G talk မွေညွာ္၍တဖံု နည္းလမ္းစံုသံုးကာ စိတ္ဒုကၡလိုက္ေပးတတ္သူလည္း ဒီငနဲသားဘဲ.. ဟဲ ဟဲ။ ထိုသို ့ဂုဏ္ယူ၀င့္ႀကြားစြာျဖင့္ ဆက္လက္သံုးစြဲေနတာေပါ့. အခုေတာ့ ဒီဆိုက္ဖတ္လိုက္ရမွ ဘုရား ဘုရားေရာ Pagoda water ေရာ အမ်ိဳးစံုစြာ တမိပါေတာ့တယ္။ တကယ္လည္း Task Manager ဖြင့္မရတာႀကာေပါ့ ဟိုတစ္ခါ Format ကို အိမ္ရွိအစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္မွ သူငယ္ခ်င္း ကြန္ျပဴတာရွက္ဘဲနဲ ့ေပါင္း၍ ကိုင္ထည့္လိုက္ရမွာမွ မ်ားမႀကာမွီမွာပါ ဖြင့္၍မရေတာ့ပါ။ Registry ကလည္းထိုနည္းတူလည္းေကာင္းပင္..။ ဒီလိုနဲ ့ေနလာတာ အခု ဒီဆိုက္မဖတ္ရေသးခင္အထိ ဘာမွမသိ တံုးလွေပေရာ့သည္။ ဤေဖကိုယ္ကို ကယ္တင္မယ့္ မဏိေမခလာ နတ္သား (သူကေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ေနတယ္ ဟင့္) ဆိုက္ကို ေပါက္တတ္ကရ လြန္စြာမွသိေသာ ရဲေဘာ္ အစ္ကိုေတာ္ ဘရားသားမွ ညႊန္ႀကားခ်က္နဲ ့အညီ ရွာရင္းေဖြရင္း ေတြ ့ခဲ့ေတာ့ သေဘာမေနာေခြ ့ျပီး ေဆြ ့ေဆြ ့ခုန္သည္အထိ ျပံဳးမိပါဧ။္ ရွိသမ်ွဟာေတြကို အကုန္ကူးထားခ်င္ပါသည္။ တကယ္လည္း လက္ေတြ ့အသံုး၀င္လွပါဧ။္ ရွိရွိသမ်ွအမ်ိဳးစံုေအာင္ တင္ဆက္ျပသ လမ္းျပထားေသာ ထိုသူကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါ၏.။ သူေရးသမ်ွကို ေနာက္ကေန စမ္းတ၀ါး၀ါးလိုက္ရင္းအခုေတာ့ ကြန္ျပဴတာေလးက အေတာ့္ကို ဟုတ္သြားတယ္ ဟီဟီ ေပ်ာ္လိုက္တာ ကိုယ္ျပင္လို ့အဲလိုေကာင္းသြားရင္ အရမ္းေပ်ာ္တာဘဲ။ စက္ရံုကစက္ကေတာ့ ဒီေန ့လြန္စြာမ်ွပ်က္သည္ ကိစၥမရွိ ဤစက္က ဒီေဖကိုယ္မျပင္လည္း ဂ်ပန္ေတြရွိ၏..။ ဤကြန္ျပဴတာသာ ေမာင္မျပင္ရင္ ဘယ္သူမွ မျပင္တတ္ေပ.။ စာဖတ္သူလည္း လြန္စြာမွ သိခ်င္ေနေလာက္ေပျပီ ေလေႀကာမရွည္သင့္။ ပို ့စ္ေခါင္းစဥ္ကို click ႀကကုန္ေလာ့..။

မျပီးဆံုးတဲ့ တနဂၤေႏြ (လြမ္းမိေပါ့)

ရက္ကိုလစား လကိုွွႏွစ္စား ႏွစ္ကုိျပကၡဒိန္စား ျပကၡဒိန္ကိုတိုင္ကျခစား ျခကို ပိုးသတ္ေဆးဖ်န္း အာ.....ဟုတ္ေသးပါဘူး ပါဏတိပါတာေတြ ပါကုန္ျပီ။ မဆိုင္တဲ့အေပါက္ ကလိုင္လို သံေခ်ာင္းသာထည့္ေခါက္ရင္ အခုေမာင္ဆက္ ဦးေႏွာက္က ခေလာက္ဆန္တာနဲ ့တင္ ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူး။ ေရးခ်င္တာက တနဂၤေႏြေန ့(ေျပာရရင္ ျပန္ခ်င္လို ့တစ္ပတ္ကုန္တဲ ့ weekend လို ့ေခၚတဲ့ အဂၤလိပ္လို ဖရူးဖရူးမွုတ္ရမယ့္ေန ့) အဲဒါဘဲ။ ဘာမဆိုင္နဲ ့အေပါက္ေတြပါမွန္းမသိျဖစ္သြားတယ္။ ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းတယ္ ခ်စ္သူကိုလည္း လြမ္းတယ္.. (ဒီစကားသာႀကားရင္ အေဖေရာအေမပါ ေမြးရက်ိဳးနပ္ေႀကာင္း ေထာက္ခံပါလိမ့္မယ္.. ေျပာပါလိမ့္မယ္ ငါ့သား ရ တာ နာ ေလးဆိုျပီး)။ တကယ္တမ္းေျပာေတာ့ အေမလည္းလြမ္းတာဘဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ဘိုင္ျပတ္လို ့ဗိုက္ဆာတဲ့အခ်ိန္္ဆိုပိုလြမ္းတယ္ အေမ့ရဲ ့လက္ဖက္သုပ္နဲ ့ႀကက္ဥေႀကာ္ဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ favourite food ေခၚမလားမသိ စားလို ့အရမ္းေကာင္းလို ့ ၃လံုးခ်က္တဲ့ထမင္းတထိုင္တည္းေျပာင္တဲ့အထိ ပါးစပ္အစြမ္းထက္မိတဲ့အထိ လြမ္းစရာေကာင္းပါတယ္။ အရင္က အေမေျပာတဲ့ ျပတ္တုန္းလပ္တုန္း ၂၃ ဆိုတဲ ့စကားေလးကိုလည္း အေမနဲ ့ဖုန္းေျပာရင္းသတိတရထည့္ထည့္ေျပာမိပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကမသိတဲ့ ဒီစကားေလးက အေတာ္ တာသြားတာဘဲ.။ စဥ္းစားမိတာက ၂၃ ဆို လကုန္ဖို ့ဘာမွမလိုဘူးေပါ့ ဘာလို ့ဘိုင္ျပတ္တာလဲေပါ့ မသိဘူး။ အခုအလုပ္လည္းလုပ္ရေရာ တကယ္ ျပတ္တုန္းလပ္တုန္း ၂၃ ပါ။ လခက ၂၅ ထုတ္ရေပမယ့္ ၂၃ ဆို no money ဖိုးကုလားႀကီး (ရွမ္းႀကီးလို အသားမျဖဴလို ့) ျဖစ္ေနျ႔ပီ။ တကယ္ပါ အေမရယ္ အေမသာ ဒီပို ့စ္ေလးကိုဖတ္မိရင္ ငါ့သားငယ္ေလး နည္းနည္းသိလာျပီလို ့ျပံဳးမယ္လို ့ထင္ပါတယ္။ လြမ္းပါတယ္အေမရယ္။ ျပန္လာရင္ အရင္က ဆိုးခဲ့တာေတြကို ဦးခ်ရွိခိုးျပီး အရင္လုိ အေမ့ရင္ခြင္မွာ အိပ္ခ်င္ပါတယ္။ ေရေျမျခားလို ့ အေ၀းကုိမလႊတ္ရဲတဲ ့အေမ စိတ္မခ်နဲ ့တတြတ္တြတ္ ေလဆိပ္မွာ အမွာစကားေတြေျပာရွာတဲ့ အေမ custom gate ကိုျဖတ္ျပီး အေမ့ကို လက္ျပတဲ့အခ်ိန္ ရီေ၀ေ၀နဲ ့ႀကည့္ရွာတဲ့အေမ့မ်က္ႏွာကို သား ျပန္ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။ အခုထိလည္း စိတ္မခ်ႏိုင္ေသးတဲ့ အေမရယ္ေပါ့။ ၂၂ဆိုတာ မငယ္ေပမယ့္ သားကေတာ့ အေမ့ရင္ခြင္ကို လြမ္းပါတယ္။ ထင္ရာစိုင္းတတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကို မ်က္ကြယ္မျပဳဘဲ အေကာင္းဘက္ေရာက္ေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းေပးတဲ့ အေမ့ေစတနာကို သားနားလည္ပါျ႔ပီ။ ဆိုးလို ့မိုက္ခဲ့ေပမယ့္ သားကို ဘ၀ သင္ခန္းစာေတြသိေအာင္ ဒီကိုလႊတ္သလားလို ့သားျပန္ေမးခ်င္ေနပါတယ္။ တကယ္လည္း ေလာကဓံရဲ ့အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုကို တတ္သိနားလည္စျပဳလာျပီအေမ..။ လူ ့ဘ၀ကို နည္းနည္းနားလည္လာသလိုလုိေပါ့အေမရယ္..။ သားအငယ္ဆံုးကို အစ္ကိုလို ဆရာ၀န္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အေမ..။ ထင္သလိုျဖစ္မလာေတာ့ ရတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာလိုင္းမွာ တိုးတက္ေစခ်င္တဲ့အေမ..။ အရင္က သားမသိခဲ့ပါဘူး.. ေပါ့ေပါ့ေနေပါ့ေပါ့စားဆိုတာ ကြ်န္ေတာ့္လုပ္ရပ္ရဲ ့တစိတ္တပိုင္းေလာက္ဘဲျဖစ္မယ္ထင္တယ္..။ ခုေနျပန္ေတြးမိရင္ ရွက္ပါတယ္..။ ဒီတနဂၤေႏြေတြျမန္ျမန္ကုန္ခ်င္ပါျ႔ပီ.. အမွန္ေျပာရရင္ မိဘအိမ္ဟာ ေႏြးေထြးတဲ့ အသိုက္ေလးတစ္ခုပါဘဲ..(မင္းကငွက္လားလို ့မေမးနဲ ့ေတာ့ေနာ္ ကိုျပည္သစ္) ေတြးမိရင္ ၀မ္းနည္းတယ္ ရွက္လည္းရွက္တယ္ ကိုယ့္ဘက္ကမျဖည့္စြမ္းႏိုင္ခဲ့တာေတြကို အေ၀းေရာက္မွျပန္ေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အေမ့သားမျဖစ္ထိုက္ေတာ့ပါဘူး..။ သည္းခံခြင့္လႊတ္တဲ့အေမ့ကိုဘဲ ပိုျပီးခ်စ္ေနမိပါတယ္..။ တကယ္တမ္းျဖစ္ခ်င္တိုင္းသာျဖစ္ခြင့္ရရင္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အေမ့ေဘးမွာ အသိုက္အျမံဳေလးနဲ ့အတူေနခ်င္ပါတယ္။ သားကို ခြင့္လႊတ္ပါ အေမ.. ဆုေတာင္းလို ့သာျပည့္ခဲ့ရင္ အေမတစ္ေယာက္ အသက္ရွည္ရာ အနာမဲ့ေႀကာင္းဘဲ ႀကားခ်င္ပါတယ္။ ေအာ္ ကုန္ခဲလွေပါ့ တနဂၤေႏြေတြရယ္.....

ေျပာပါရေစဗ်ာ ဒီ ၅၀၀၀တန္အေႀကာင္း

ဟူး ေငြေစ်းက မတတ္မက် လခက မရတရ အိုဗာတိုင္ကမရွိတရွိ ျဖစ္ေနတဲ ့အခ်ိန္ ႀကားလိုက္ရတဲ ့သတင္းက ဆိုးရြားတာလား ေပ်ာ္ရမွာလားမသိပါဘူးဗ်ာ။ ကိုယ့္ခ်စ္သူကိုေမးတဲ့ အခုမွသိတာတဲ့။ ေတာ္ေတာ္ႏွံ ့စပ္တဲ့ခ်စ္သူကိုလည္း စိတ္မတိုရက္ပါဘူးေလ။ ေျပာခ်င္ပါရဲ ့ ၅၀၀၀တန္ေရ။ သားသမီးေတြ ခိုးရလြယ္ေအာင္နဲ ့အသံုးျဖံဳးတတ္ေအာင္ လုပ္ေပးေနသလိုလို.. သူလုပ္လို ့ဘဲ အခု ေရႊေစ်းေတြတက္သတဲ့ ဆန္ေစ်းလည္း မ်က္ေစာင္းထိုးေနျပီ။ မႀကာပါဘူး သူတို ့ေတြတက္မွေတာ့ က်န္တဲ့ဟာလည္း ခပ္လွုပ္လွုပ္ေနမွာပါ။ အစကတည္းက တင္ခ်င္တာ အခုက အေႀကာင္းျပခ်က္ပိုေကာင္းဆိုသလိုေပါ့။ ကုန္ေစ်းႏွုန္းက ျပန္မက်တဲ့ ဒီေရနဲ ့ လခက အ၀ီစိက ယမမင္းကို ေယာက္ဖေတာ္ခ်င္ေနတာ။ ဒီပံုဒီနည္းနဲ ့မင္းကိုငါဘယ္လိုေခ်ာ့မလဲ ဒီစာသားက အခု ျမန္မာျပည္လူငယ္ေတြႀကားေခတ္စားတဲ့ Hiphop သီခ်င္းေလးထဲကလိုဘဲ.. ညည္းသာညည္းႀက။ ျဖစ္သမ်ွအေႀကာင္းအေကာင္းခ်ည္းပါဘဲဗ်ာေပါ့။ ေငြေစ်းကတက္မတက္ေတာ့မသိ ေဒၚလာေစ်းကေတာ့ မ်က္ခံုးေတာင္လွုပ္ရံုမက မ်က္ေတာင္ပါ ခတ္လာျပီ။ သူမ်ားေတြလိုလည္း အျပစ္မတင္ခ်င္ပါဘူး.. ျဖစ္ပ်က္ေနတာေလးဘဲ သိေစခ်င္ပါတယ္။ ဘက္စ္စီးမယ္ဆုိ ၅၀ တန္ ၁၀၀ တန္က ဟိုအေဟာင္းဆိုကေနေတာင္မလိုခ်င္လုိ ့အလကားေပးခ်င္ေနပါတယ္ဆိုတဲ ့တိတ္ကပ္ ေကာ္ကပ္ ထမင္းလံုးကပ္ တံေတြးဆြတ္ေတြျဖစ္ေနျပီ။ ၂၀ တန္နဲ ့ ၁၀ တန္ဆို ျမန္မာျပည္ပတ္ရွာရင္ေတာင္ အမွတ္တရစုထားတဲ့ေရွးေဟာင္းျပတိုက္ေရာက္ခါနီးျပီ။ ေသခ်ာပါတယ္ ေမာင္ဆက္ ျမန္မာျပည္ျပန္ရင္ ကားခက နီးနီးနားနား ၁၀၀က်ပ္နဲ ့ ေ၀းေ၀းဆို ၅၀၀ က်ပ္ဆိုက္ဖို ့ရာ။ သူေတာင္းစားကို အရင္က ၅၀က်ပ္ေလာက္ထည့္ရင္ အစ္ကိုႀကီး ခ်စ္သူနဲ ့တသက္လံုးေပါင္းရပါေစ (သူေျပာသလို စကားမပီကလာေျပာရင္ တီတတ္လံုေပါ့) လို ့ဆုေပးအံုးမယ္။ အခုသာထည့္ရင္ ဟင္ခင္ဗ်ား ေတာင္းစားေနတဲ့သူေတာင္ ၅၀ထဲလားဗ်ာ ဒါနဲ ့က်ဳပ္ကဘာသြားစားရမလဲဆိုျပီး အဆဲေတာင္ခံရႏိုင္တယ္။ ခင္ဗ်ားပိုက္ဆံ ဘုရားသြားလွဴတာမွ မေကာင္းလို ့ယူလိမ့္အံုးမယ္ဆိုျပီး အေကာခံရႏိုင္တယ္။ ဒီပံုဒီနည္းနဲ ့မင္းက အိမ္ေထာင္ျပဳဘုရားတည္ေဆးမွင္ရည္စုပ္ထိုး ဒီသံုးမ်ိဳး J မပါ Jocker ပါမွေဒါင္းဆိုသလို မဂၤလာေဆာင္ဖို ့ရာ ရည္ရြယ္ထားတာေလးေတာ့ ထပ္စုရအံုးမယ္ေပါ့ဗ်ာ..။ ဟုတ္လား အီတြန္ ့ပြမ္လို ့ေျပာတဲ့ကိုျပည္သစ္တည္ ျပန္ေျပာရင္ ေဒၚ.... ကေတာ့ ဟဲဟဲ သိတဲ့အတိုင္းေနာ္ အီတြန္ ့ပြမ္သြားမယ္။ ဒီလည္း ကြ်န္ခံရတာ ဟိုလည္း ငရဲက်တာ ေမာင္မင္းႀကိဳက္တာသာေရြးေနာ္။ ကြ်န္ခံရတာကလည္း နားပူတယ္ ငရဲက်တာကလည္း အကုန္ပူတယ္။ ပူတာခ်င္းအတူတူ ႀကိဳက္တာသံုးေဆာင္ဘဲ။ သူမသာ ကိုယ္လည္း အသုဘပါ။ ဒီေငြစကၠဴထုတ္ေတာ့ ေငြေႀကးေဖာင္းပြမလား ေဖာင္းျပီး ျပည္သူေတြဘဲျပားမလား မသိေတာ့ပါ..။ ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ ညီတူမ်ွတူ သူေဖာင္းကိုယ္ေကာင္းဘဲ စိတ္ထဲမွာရွိပါတယ္ဗ်ာ......။

မူးလာရင္ ဘယ္ေတာ့မွမေကာင္းတဲ့
ေမာင္ဆက္

ကြ်န္ေတာ့္အမွတ္တရမ်ား (ေခတၱ စကၤာပူ)

ရက္ကိုလစားတဲ့ လကိုႏွစ္စားတဲ့ တစ္ေယာက္ကေတာ့ေျပာသြားျပီ။ ေသခ်ာတဲ့ အေႀကာင္းတရားကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့တစ္ေတြ တစ္ေျမဆီျခားေနရတာပါဘဲ။ ခဏတာ ခင္မင္ရေပမယ့္ တစ္ဘ၀စာ ေလးစားရတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အစ္ကိုႀကီး ကိုဇက္နဲ ့ကိုျပည္သစ္တည္ကို ဘယ္ေနရာရာေရာက္ေရာက္ အမွတ္ရေနေတာ့မွာပါ။ ေလးလည္းေလးစားပါတယ္ ငါးေပါက္မို ့ပါ။ ေျပာရင္းနဲ ့ဖဲရိုက္ခ်င္လာပါတယ္.. ဟီး ကိုဇက္တို ့ကိုျပည္သစ္တို ့က အစ္ကိုဆိုလည္းဟုတ္ သူငယ္ခ်င္းဆိုလည္းဟုတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ရဲ ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြပါဘဲ။ ကိုဇက္ကို စေတြ ့ခ်င္းတုန္းက အရမ္းေအးတဲ့ အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ ဘာသာတရားကိုင္းရွိဳင္းလြန္းတဲ့သူအေနနဲ ့ျမင္ခဲ့ေပမယ့္ တကယ္ေပါင္းႀကည့္ေတာ့ ကိုဇက္က အရမ္း မထင္ရင္မထင္သလို ေျပာင္တတ္တဲ ့အစ္ကိုတစ္ေယာက္သာမက ကြ်န္ေတာ္ဘိုင္ျပတ္ရင္ ပုိက္ဆံေခ်းရတဲ ့အစ္ကိုပါျဖစ္လာတယ္.. ဟဲ သိတဲ ့အတိုင္း work permit သမားပီပီ ရသမ်ွအကုန္ေျပာင္တာကလည္း မဆင္ျခင္ႏိုင္တဲ ့ကြ်န္ေတာ္ေပါ့။ တင္စႏၵာအုန္းလို ့ေျပာင္တတ္တဲ ့ကိုဇက္ကိုလည္းအခုထိ အစ္ကိုသဖြယ္ အားကိုးခင္တြယ္ေနတုန္းပါ။ ေနရာမတူ ေရေျမျခားကိုေရာက္သြားတဲ ့ကိုျပည္သစ္တည္ (ကိုမ်ိဳး) ကလည္းေရာက္စက အေနေအးေပမယ့္ တကယ္တန္းေပါင္းေတာ့ သူလည္း ခြက္ပုန္းဘဲ။ ဟဟ ကိုျပည္ေရ အမွန္ေျပာရင္ စိတ္မဆိုးေႀကးေနာ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ကြ်န္ေတာ္ ဒီစကၤာပူကိုေရာက္မွ ခင္မင္သလို ေမ့မရတဲ့အမွတ္တရေတြနဲ ့ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့တဲ့သူေတြေပါ့။ စက္ဘီးအတူစီး Bedok Reservior ကန္ေဘးမွာ ေဘာလံုးအတူကန္ခဲ့တာေတြကို အခုျပန္လိုခ်င္မိပါတယ္။ အဲလို ကိုဇက္က အေအးမတိုက္ခ်င္တာနဲ ့ေဘာလံုးဂိုး၀င္တာကို အတင္းျငင္းတာကိုလည္း အမွတ္ရမိပါတယ္။ ကန္ေဘးမွာ ေျပးက်ရင္း ဆန္ျပဳတ္ကို အတူတူေသာက္ခဲ့တာေတြကိုလည္း သတိရပါတယ္။ အခုကိုဇက္တစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို ့ဆုေတာင္းမိသလို ကိုျပည္သစ္တည္လည္း အဆင္ေျပေခ်ာေမြ ့ပါေစလို ့ေမတၱာပို ့ပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္- ဘုရားမရွိခိုးမိဘူး စိတ္ထဲကဘဲဆုေတာင္းတာပါ)။ အဓိကကေတာ့ ကိုျပည္သစ္တည္ကိုပါ ေရာက္စက အဆင္မေျပမွုေတြနဲ ့မေလးကို သြားခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူေတာ့မသိဘူူး ကြ်န္ေတာ္က ေတာ္ေတာ္ကို ခင္တြယ္မိေနမိပါျပီ။ ၀မ္းလည္းနည္းမိတယ္။ အဆင္မေျပမွုေတြေႀကာင့္သာ ႏွစ္ေယာက္လံုးနဲ ့ေ၀းေနရေပမယ့္ သူတို ့ဟာ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ရဲ ့သူငယ္ခ်င္းတျဖစ္လည္း အစ္ကိုေတြပါဘဲ။ ကိုဇက္နဲ ့ရံဖန္ရံခါေတြ ့ေပမယ့္ ကိုျပည္သစ္နဲ ့ကေတာ့ အြန္လို္င္းေပၚမွာဘဲ ေနာက္ႀကေျပာင္ႀကမိပါတယ္။ အတူေနခဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ညီအရင္းသဖြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ ကိုဇက္ေရာ ကိုျပည္သစ္တည္ကိုေရာပါ အျမဲအမွတ္ရေနမွာပါ။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အတူတူ ျပန္ဆံုႀကရင္ ေပါက္ကရလုပ္တတ္တဲ ့ကြ်န္ေတာ္တို ့ေတြ သံုးေယာက္ေပါင္း ေလာင္းေက်ာ္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ဘာသာမတူေပမယ့္ ဓမၼဘက္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ႏွံ ့စပ္တဲ့ ကိုဇက္ကို ေလးစားရသလို ဟိုဒီဇိုင္းနာကိုလည္း ေမ့မရပါဘူး။ အငယ္ဆံုးကြ်န္ေတာ့္ကို ဂရုစိုက္တတ္တဲ့သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ရွိရင္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ သူတို ့ဆီက ပညာေတြထဲက တစ္ခုခုေတာ့ ရေကာင္းရႏိုင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကိုဇက္ေပါ့ အခုဆို ကြ်န္ေတာ့္ကြန္ျပဴတာတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုဇက္ကေတာ့ေကာင္းေကာင္းကိုင္တြယ္ႏုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုျပည္သစ္တည္ကလည္း ဒီဇိုင္းဘက္မွာ တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာ ထူးခြ်န္ႏိုင္ပါတယ္။ အခု ကြ်န္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္ ဘန္နာ ဒီဇုိင္းကလည္း သူ ့လက္ရာပါဘဲ။ အေညွာ္ခံႏိုင္တဲ့သူေပါ့ေလ။ coding ပုိင္းကို ေလ့လာေနေပမယ့္ ဒီဘက္မွာမထူးခြ်န္တဲ ့ကြ်န္ေတာ္ဟာ သူတို ့လက္ရာမွီဖို ့ႀကိဳးစာရပါလိမ့္အံုးမယ္။ ကဗ်ာစပ္တတ္တဲ့ကိုဇက္ရဲ ့ကဗ်ာကို မခံစားတတ္တဲ့ကြ်န္ေတာ္ဟာ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ပါရမီနည္းတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဘေလာ့ဂ္ပို ့စ္ေတြဖ်က္လိုက္လို ့ ျပန္ေျပာတဲ ့ကိုျပည္သစ္တည္ရဲ ့စကားဟာလည္း အခုလို ပို ့စ္ေတြဆက္တင္ႏိုင္ေအာင္ တြန္းအားေပးပါတယ္။ သူေျပာတာ အရွင္းေလးဗ်။ (ငါတုိ ့ကဆရာေတြမွမဟုတ္တာ အမွတ္တရေပါ့တဲ့) သူေျပာတာဟုတ္တယ္။ ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ရင္ ဒီဆိုက္က ဖြင့္လို မရဘူးလို ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာႀကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီမွာေနတုန္း ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့အမွတ္တရေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။ ပို ့စ္ကိုအရင္က စိတ္ေပါက္ရာတင္တတ္တဲ ့ကြ်န္ေတာ္ဟာ အခု သူမ်ားေတြတင္ထားတဲ ့ပို ့စ္ေတြကို ႀကည့္ျပီးရွက္တတ္လာတာကလည္း ပါလာတာေပါ့။ သူမ်ားေတြမ်ား စာတစ္ေႀကာင္းေရးဖို ့အကုိးအကားေတြ ကဗ်ာေတြ စကားပံုေတြ ဆိုရိုးစကားေတြ ပါတတ္တယ္ဗ်။ မသိလို ့မဟုတ္ဘဲ ေရးရင္ ဘာမွမစဥ္းစားမိတဲ ့ကြ်န္ေတာ္ပါ။ တစ္ေယာက္က ဒီဟာေလးကို ဒီလိုေရးသြားပါလားဆိုျပီး သင္ခန္းစာေတြရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ စကားလံုးလွေအာင္မေရြးတတ္မေရးတတ္တာ ပင္ကိုယ္ဗီဇက အားနည္းတယ္ထင္ပ။ ဘယ္သူက ဘာေတြသိတယ္ ဘယ္သူက ဘာေတြကိုဘယ္လိုေရးထားတယ္ဆိုတာကို တအံ့တႀဘဖတ္ရတာ အေမာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ဒီဘက္ပိုင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္သိတာက atom အပိုင္းအစတစ္ခုေလာက္ေတာ့ေလ်ာ ့ပါလိမ့္မယ္။ ကိုဇက္ကို အားက်မိလို ့ဘေလာ့ဂ္ကို စျပီးတည္ေထာင္မိသလို သူမ်ားဘေလာ့ဂ္ေတြလို အႏွစ္သာရဘာမွမေပးႏိုင္တဲ ့ဒီဆိုက္ေလးကိုလည္း အသစ္တင္ဖို ့၀န္ေလးမိတာအမွန္ပါ။ သိသမ်ွကို ေဖာက္သည္ခ်ေပမယ့္ ကိုယ့္ထက္ပိုအကြ်မ္းတ၀င္ရွိတဲ့သူေတြႀကားမွာ လက္မမေထာင္ခ်င္တာ ရွက္မိလို ့ပါ။ ဒါေတြဟာ ဒီဘေလာ့ဂ္ေရးမွမဟုတ္ပါဘူး အလုပ္ခြင္မွာလည္းအတူတူပါဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္က တစ္မ်ိဳးလုိ ့ဘဲထင္ပါလိမ့္မယ္ မင္းအမွတ္တရေတြကမ်ားတာကြာလို ့။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ အမွတ္ရေနသလို အျမဲဘဲ ရွင္သန္ေနတဲ ့ စိတ္ပါဘဲ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကိတ္အႏိုင္လိုခ်င္တဲ့ မာနကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့မေကာင္းတဲ့စိတ္သေဘာထားတစ္ခုေပါ့။ ဒါေတြဟာလည္း သိသိရဲ ့နဲ ့ျပင္မရတဲ့ အမွတ္ေတြေပါ့။ ဘယ္တုန္းကမွ အေလ်ွာ့မေပးတဲ့စိတ္ကလည္း သူမ်ားေတြ အမုန္းပြားမလား အျပံဳးထားမလားဆိုတာ မသိပါဘူး။ ငယ္ငယ္ေလးထဲက အမွတ္တရနဲ ့ယွဥ္ျပိဳင္အႏိုင္ယူတတ္တဲ့စိတ္က အေဖေပးတဲ့အေမြေပါ့။ ဒီဘက္မွာ မသိလုိ ့မေတာ္ေတာ့ သိတဲ့ဘက္မွာ ဘယ္သူမွမသာရေအာင္ ညစ္က်ယ္က်ယ္နဲ ့ငါးခူျပံဳးျပံဳးခ်င္တာ ကြ်န္ေတာ္ဘဲ။ ဘာဘဲေနေန လူႀကီးမဆန္ခ်င္တဲ့ကြ်န္ေတာ္ဟာ အခုမွ ၂၂ ဆိုေတာ့လည္း ကေလးပါဆုိျပီး ဒီပို ့စ္ဖတ္မိတဲ့သူေတြသည္းခံပါလိမ့္မယ္ဆိုျပီး အာက်ယ္က်ယ္နဲ ့ဆက္ဖဲ့မိတာပါ။ အမွတ္တရေတြေရာ မွတ္မွတ္ရရေတြေရာ သ၀န္တိုစိတ္ကင္းတဲ့ယွဥ္ျပိဳင္ခ်င္းေတြနဲ ့ေရာနဲ ့ ဒီပို ့စ္ေလးဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ပထမဆံုး အမွတ္တရကို ဖြင့္ခ်တဲ ့ရပ္၀န္းေလးဘဲျဖစ္ပါတယ္ဗ်ာ။ (သည္းခံတတ္တဲ့သူသည္းခံပါ မသည္းခံတဲ့သူအီးအီးမွန္ပါေစ.. :0 )

အလြဲသံုးစားမ်ားစြာျဖင့္
ေမာင္ဆက္

Free Download for Mobile Phone

ဒီေန ့အလုပ္ကျပန္လာလို ့အိမ္ေရာက္တာနဲ ့အ၀တ္လဲျပီး အခန္းအျပင္ထြက္လာေတာ့ အမွတ္မထင္ အိမ္ေနတဲ ့အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္က သူ ့ဖုန္း Motorolla ေလးနဲ ့ဂိမ္းေဆာ့ေနရင္း လွမ္းေျပာလိုက္တဲ့အသံကို ႀကားလိုက္ရတယ္။ သူ website တစ္ခုရထားတယ္တဲ ့အဲဒီမွာ ဖုန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအတြက္ free download ေတြရႏိုင္တယ္ဆိုတာနဲ ့ ခ်က္္ခ်င္းဘဲ ကြ်န္ေတာ့္ဖုန္း Nokia 6300 ေလးယူျပီး သြားစမ္းႀကည့္တယ္။ ဂိမ္းတစ္ခုကိုစမ္းျပီး download ဆြဲျပီး စမ္းေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ဖုန္းက Network ခ်ိတ္ခိုင္းေနတယ္။ ဒါနဲ ့ဘဲ သူ ့website နာမည္ေလးေမးလာျပီး အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ျပန္လုပ္ႀကည့္တယ္။ wallpapers, screen savers, themes, software အစံုစံုဘဲဗ်။ အင္တာနက္ဂ်ာနယ္က ဖုန္းအေရာင္းဆုိင္တစ္ဆိုင္ကေနေျပာတဲ ့ ရွိထားဖို ့လိုအပ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ antivirus software ေတြပါ ထည့္သြင္းေပးထားပါတယ္။ အစကထဲက ဖုန္းကို ကလိေနႀက ကြ်န္ေတာ္လည္း လက္တည့္စမ္းစရာေတြ ရလာပါေတာ့တယ္ (ဘယ္ေန ့ပ်က္မလဲ မသိ)။ Themes, wallpaper, screensaver တစ္ခုစီ download ဆြဲျပီး စမ္းႀကည့္မိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး လွတယ္ဗ်။ စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းေပ်ာ္သြားတယ္။ အရင္ကလည္း ဖုနး္နဲ ့ဂိိမ္းေဆာ့ရတာကို အရမ္း၀ါသနာပါတဲ ့ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ထူူးျပီးေျပာေနစရာကို မလိုေလာက္ေအာင္ ေက်းဇူးတင္မိသြားတယ္။ မိမိလက္ကိုင္ဖုန္းေလးကို အသြင္သစ္ေလးနဲ ့ျမင္ခ်င္တယ္ ဂိမ္းအသစ္ေတြကို ဖုန္းအင္တာနက္ကေနျပီး ေငြကုန္ေႀကးက်ခံျပီး ကူးယူစရာမလုိဘဲ အလကားရခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့သူေတြ အတြက္ http://www.emobilez.com/မွာရွာႀကည့္ႀကပါ။

9.9.09

အေဟာင္းႀကီးေတာ့မလုပ္နဲ ့ အားလံုကပ်င္းတယ္တဲ့.. ေလးျဖဴသီခ်င္းစာသားကို သတိရသြားတယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း လုပ္သြားတဲ့သူ ့့အစ္ကို အငဲကိုလည္း ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္.။ ၉ ရက္ေန ့မွာတင္ရင္ အေဟာင္းလမ္းႀကီးဘဲျဖစ္သြားမွာမို ့လို ့အခုမွ တင္တာလည္း အထူးအဆန္းလုပ္ခ်င္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ပါဘဲ..။ အငဲရဲ ့ ၉ အယ္ဘမ္ ထြက္ရွိလာတဲ့ ဒီ ၉ရက္ ၉လ ၀၉ မွာ ထူးထူးျခားျခား ထပ္ႀကံဳခဲ့ပါတယ္..။ အဲတာကလည္း 9 ဆိုတဲ ့နာမည္နဲ ့animation movie တစ္ခု ထပ္မံထြက္ရွိလာတာပါဘဲ..။ အငဲရဲ ့ ၉ အယ္ဘမ္ထဲက အိမ္ဆိုတဲ ့သီခ်င္းေလးကို ခံစားမိရင္း ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ကိုလည္း ျပန္ေတြးမိတယ္။ စုတိုင္းလည္း ကုန္တတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အခုဆိုရင္ သူ ့ရဲ ့စာသားလုိလက္ထဲမွာ ဘယ္မလဲေငြ ျပန္သြားရင္ အခ်ညး္ႏွီးပါဘဲ လို ့ေျပာင္းဆိုရမလိုျဖစ္ေနျပီ။ ပိုက္ဆံေလးေတြစုခ်င္ခဲ့ လကုန္တိုင္း ဆုေတာင္းတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုန္စရာက ေပၚေပၚလာတယ္လို ့စာသားဘဲေျပာင္းလိုက္ပါ ကိုအငဲရာလို ့ေျပာခ်င္မိေတာ့တယ္။ ဒီေန ့မွတင္ရတာကလည္း ဟတ္ပီးဘတ္ေဒးကို ေနာက္က်မွေျပာမိလို ့ စိ္တ္ေကာက္ေတာ္မူသြားတဲ့ အေ၀းေရာက္အစ္ကိုႀကီး (တကယ္တမ္း နီးနီးေလး သူ ့ဘာသာေ၀းေနတာ) ကိုျပည္သစ္တည္ (သူ ့ေမြးေန ့မွာအင္တာနက္မိုဒမ္ကပ်က္သြားလို ့ ၁၀ ရက္မွ ဘတ္ေဒး၀ွစ္လုပ္ရတာ)ရဲ ့သတိေပးမွူနဲ ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့အစ္ကိုႀကီး ကိုဇီးျပားယိုစံုရဲ ့ ဥယ်ာဥ္ႀကီး တစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန ့မွာ အရင္လိုေနာက္မက်ခ်င္လို ့သြားျပီး မန္ ့ရင္းနဲ ့ စိတ္ကူးေပါက္လာတာရယ္၊ ဟိုေသာက္ေဖာ္ႀကီးက ႀကာလာရင္ပ်င္းသြားလိမ့္မယ္ဆိုလို ့ အစကထဲက စဥ္းစားမိတာရယ္ ေပါင္းျပီး အလုပ္ေနာက္က်ခံကာ ပို ့စ္အသစ္ထပ္တင္ရတာေပါ့။ အငဲ ၉ အယ္ဘမ္ နားေထာင္ခ်င္သူေတြအတြက္ လင့္ခ္ေလး ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေအာက္က လင့္ခ္ကေန download ဆြဲႏိုင္ပါတယ္။ http://www.myanmarsongs.net/album/518 ကေနနားဆင္ႀကပါ။ http://www.wisevid.co/view_video.php?viewkey=gvy8jy8lhmmv78928282# ကေနျပီး 9 movie ကိုႀကည့္ရွဴႏိုင္ပါတယ္။ ကိုျပီတီတီေရ အစ္ကိုက ၉ ရက္ေန ့မွာအတူတူေမြးတဲ့ ဖြားဘက္ေတာ္ေတြကို ေရးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အစ္ကို ့ဘတ္ေဒးကို ေနာက္က်မွ ဆုေတာင္းေပးရလို ့ အစ္ကို ့ရဲ ့ဖြားဘက္ေတာ္ အငဲသီခ်င္းေလးနဲ ့movie ေလးကုိ တင္ေပးရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစလို ့ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

Brain Drain (လူထုေဒၚအမာ)

ႏိုင္ငံျခား တုိင္းျပည္တစ္ခုကို ေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္မ ေျမးကေလး ႏွစ္ဦးဆီက စာမ်ားရတယ္။ သူတို႔စာေတြထဲမွာ သူတို႔ေရာက္တဲ့ ႏိုင္ငံရဲ့ စီးပြားေရး အဆင့္အတန္း၊ လူမႈေရးအဆင့္အတန္းနဲ႔ ပညာေရးအဆင့္အတန္းကို သူတုိ႔ အကဲခတ္တတ္သေလာက္ အကဲခတ္ျပတာလည္း ပါတယ္။ အဲဒီတုိင္းျပည္မွာ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံလို သယံဇာတ ဘာမွ မႂကြယ္၀ဘဲနဲ႔ အဲဒီအဆင့္အတန္းမ်ိဳး ေရာက္ေနၾကတယ္ဆိုတဲ့ သူတုိ႔စိတ္ထဲ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ပုံေတြလည္း ပါတယ္။

ေျမးမတစ္ေယာက္ဆီက စာမွာေတာ့ သူတို႔ေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ လခလစာ ဘယ္ေရြ႔ဘယ္ေလာက္ ရတယ္၊ ျမန္မာေငြနဲ႔ တြက္ၾကည့္ရင္ သိန္းခ်ီရေနတဲ့ အဓိပၸာယ္ရိွတယ္။ ေနေရးထိုင္ေရးလည္း အစစအဆင္ေျပတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမေပ်ာ္ဘူး၊ အဲဒီႏိုင္ငံမွာ အၾကာႀကီး မေနခ်င္ဘူးတဲ့။ အခုထိ သူအလုပ္မလုပ္ေသးဘူး၊ သူ႔ေယာက္်ားပဲ အလုပ္လုပ္ေနတယ္။ ပုံေတာ္ရင္ေတာ့ သူအလုပ္၀င္လုပ္မယ္။ လုပ္ၿပီးရင္ ေငြစုမယ္။ ႏွစ္ႏွစ္ သုံးႏွစ္ၾကာရင္ေတာ့ သူတုိ႔ ျပန္လာမယ္လုိ႔ ပါပါတယ္။

ေျမးေယာက္်ားေလးရဲ့ စာထဲမွာေတာ့ သူတုိ႔ေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံရဲ့ တိုးတက္ပုံေတြ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ မူလက ေအာက္က်တဲ့ ႏိုင္ငံဟာ ႏွစ္နည္းနည္းေလး အတြင္းမွာ အင္မတန္ တိုးတက္ေအာင္ျမင္ေနပုံေတြကို အလြန္ ၀မ္းပါးၿပီး ေရးထားပါတယ္။

ကၽြန္မတုိ႔ ႏိုင္ငံကေနၿပီး ထုိင္းလင္း၊ မေလး၊ စကၤာပူ၊ ဂ်ပန္စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ ပညာတတ္ လူငယ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ရိွေနၾကပါၿပီ။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာလည္း ေရာက္သင့္သေလာက္ေတာ့ ေရာက္ေနၾကတာပဲ။ ဒါမ်ိဳးကို အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈ Brain Drain လို႔ သုံးႏႈန္းပါတယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲက ဦးေႏွာက္ေကာင္းတဲ့ ပညာတတ္ေတြ တုိင္းတစ္ပါးေရာက္ကုန္တာကို ႏွေျမာတဲ့ သေဘာပါပါတယ္။

ဒီလို ပညာတတ္ေတြနဲ႔ အတူ ကၽြန္မတုိ႔ ႏိုင္ငံ တနသၤာရီတိုင္းဘက္က၊ ကရင္ျပည္နယ္ဘက္က၊ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ေဒသက အလုပ္သမား၊ လယ္သမား လူတန္းစားေတြလည္း အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြကို သြားေရာက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၾကတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရိွေနၿပီလို႔ ၾကားရပါတယ္။ ဒီလို လယ္သမားေတြ အလုပ္သမားေတြ ထြက္ခြာသြားမႈကိုေတာ့ လုပ္အားေတြ ဖိတ္စင္ယုိစီးမႈလို႔ ေခၚရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒီလူေတြဆီကေတာ့ စာေတြ ဘာေတြ မရႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔ခမ်ာမယ္ ရရာအလုပ္ကို ေပးသမွ် လခနဲ႔ ၀င္လုပ္ၿပီး ျဖစ္သလို ေနထိုင္ၾကရသူမ်ားေပကိုး။

သူမ်ားႏိုင္ငံေတြကို အခုလို ထြက္ၿပီး စီးပြားရွာေနၾကရေပမယ့္ သူတို႔အားလုံးဟာ မေပ်ာ္ၾကဘူး။ အၾကာႀကီးေနဖို႔လည္း စိတ္မကူးၾကဘူး။ ေငြရွာလို႔ရရင္ အမိႏိုင္ငံကုိ ျပန္လာမွာပဲဆုိတာ အားလုံးေလာက္နီးပါးရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ရိွၾကပါတယ္။

ကၽြန္မကို အေ၀းေရာက္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားက တစ္လွည့္တစ္ပတ္ သူတို႔ဆို လာေနပါလားလုိ႔ ေခၚသူရိွပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း တျခားလူေတြလိုပါပဲ၊ ႏိုင္ငံျခားမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ မေနတတ္ပါဘူး။ ခဏတျဖဳတ္ မေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာ၊ မျမင္ဘူးတဲ့ ျမင္ကြင္းနဲ႔ ရွဳခင္းေတြကို ၾကည့္ရ၊ ျမင္ရၿပီးရင္ ျပန္ခ်င္မွာပါ။ ကုိယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္ေဒသေလာက္ ေနေပ်ာ္တာ မရိွပါဘူး။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးေလာက္ သေဘာက်စရာေကာင္းတာလည္း မရိွပါဘူး။ ကုိယ့္လူမ်ိဳး အခ်င္းခ်င္းနဲ႔ပဲ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံခ်င္တယ္။

ကၽြန္မတို႔ဆီမွာ လူမ်ိဳးအလိုက္ ရိွေနတဲ့ ဉာဥ္ဆိုးကေလးေတြေတာ့ ရိွသေလာက္ ရိွတာေပါ့။ ဥပမာ ပ်င္းရိတာ၊ ဇြဲမရိွတာ၊ အႏြံအတာ မခံခ်င္တာ၊ သိပ္ ေအာက္မက်ိဳ႔ခ်င္တာ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေပါ့ေပါ့တန္တန္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ခ်င္တာမ်ိဳးကေလးေတြေလ။

ဒီအားနည္းခ်က္ ခ်ိဳ႔တဲ့ခ်က္မ်ိဳးေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ လူမ်ိဳးမွာ ရိွပါတယ္။ ႏို႔ေပမယ့္ ဒါက တစ္သက္လုံး ဘယ္လိုမွ ျပင္မရႏိုင္တဲ့ လူမ်ိဳးစ႐ိုက္ႀကီး ဆိုၿပီး ပစ္မထားဘဲနဲ႔၊ ယုံၾကည္မႈ၊ စည္းလုံးမႈ၊ တက္ႂကႊမႈေတြနဲ႔ တုိက္ဖ်က္ၾကမယ္၊ ေရွ႕ေဆာင္ေရွ႕ရြက္ျပဳသူေတြက စနစ္တက် စည္း႐ုံးပညာေပးၿပီး အားလုံးလက္တြဲ ႀကိဳးစားၾကမယ္ဆုိရင္ ျပဳျပင္လုိ႔ ရရမွာေပါ့။ ေပ်ာ့ည့ံခ်က္ဟာ ဘာမို႔ ခံႏိုင္ရမွာတုန္း။ အေရးႀကီးတာက ဒီလိုျပဳျပင္မွာက ဘာအတြက္၊ ဘယ္သူ႔ဖို႔ ျပဳျပင္မွာဆိုတဲ့ မွန္ကန္မြန္ျမတ္တဲ့ အသိရိွဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ လူမ်ိဳးဟာ အလြန္အကင္းပါးတဲ့ လူမ်ိဳးပါ။ သင္လိုက္ရင္ သိလြယ္ျမင္လြယ္ တတ္လြယ္ သိပ္ရိွပါတယ္။ ဒီအရည္အေသြးဟာ ေငြေပး၀ယ္လို႔ မရပါဘူး။ ကၽြန္မတုိ႔ လူမ်ိဳးနဲ႔ တျခားလူမ်ိဳးနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္စမ္းပါ။ ပညာတတ္ျခင္းျဖစ္ျဖစ္၊ ပညာမဲ့ အလုပ္သမား လယ္သမား လူတန္းစားျခင္း ျဖစ္ျဖစ္ လူမ်ိဳးအလိုက္ အကင္းပါး ဖ်တ္လတ္မႈက အလြန္ကို သေဘာက်စရာ ေကာင္းပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဘာပညာ ဘာအလုပ္မ်ိဳးကိုမဆို ကၽြန္မတို႔မွာ မသင္ရေသးလုိ႔ မတတ္ေသးေပမယ့္ သင္ခြင့္ရတဲ့ တစ္ခ်ိန္ သူမ်ားနည္းတူ ရင္ေပါင္တန္းႏိုင္တဲ့ အရည္အေသြး အျပည့္အ၀ ရိွပါတယ္။ လူဟာ ႏုံၿပီဆိုရင္ ဆြဲတိုင္း မပါႏိုင္ပါဘူး။ တြန္းတိုင္း မေရာက္လာဘူး။ ကၽြန္မတို႔ လူမ်ိဳးေတြက အႏုံအဖ်င္း မဟုတ္ၾကဘူး။ သိပ္ကို အကင္းပါးတဲ့ လူမ်ိဳး။

ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံေလာက္ လုပ္စရာကိုင္စရာေတြ ေပါႂကြယ္၀တဲ့ ႏိုင္ငံမ်ိဳး ဒီကမၻာမွာ အေတာ္ရွားပါတယ္။ ကၽြန္မဟာ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ သူမ်ားႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ေရာက္ဖူးခဲ့ပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ စက္မႈ အလြန္ထြန္းကားတယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးေတြမွာ သူတုိ႔ပုိင္ ျပည္တြင္းထြက္ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ ရိွတာမဟုတ္ဘူး။ စက္မႈအတြက္ သုံးစာရာ ေရနံလို ေက်ာက္မီးေသြးလို ရိွတာမဟုတ္ဘဲ သူမ်ားႏိုင္ငံက ၀ယ္သုံးၿပီး စက္႐ုံေတြကို လည္ပတ္ေနၾကရတာမ်ိဳး။ တခ်ိဳ႕က သတၱဳကို သူမ်ားႏိုင္ငံက မွာရတာမ်ိဳး။ အထူးသျဖင့္ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြဟာ စားေရရိကၡာလည္း ကိုယ့္မွာက မလုံေလာက္၊ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံေတြ အတြက္ ကုန္ၾကမ္းလည္း သူမ်ားႏွာေခါင္းနဲ႔ အသက္ရွဳၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနၾကတာကို ေတြ႔ရတယ္။

ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ကၽြန္မတို႔လူမ်ိဳးေတြ စားဖုိ႔ေသာက္ဖုိ႔ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံထဲက ထြက္တာဟာ လုံေလာက္႐ုံမက ႏိုင္ငံျခားေတာင္ တင္ပို႔ေရာင္းခ်ေနရပါေသးတယ္။ ရိကၡာအတြက္ ပူစရာ မရိွပါဘူး။ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္တဲ့ ေနရာမွန္သမွ်မွာသာ စိုက္ပ်ိဳး၊ ငတ္မွာ မပူရပါဘူး။ ရိကၡာတြင္လား၊ လူမွာ စား၀တ္ေနေရးလို႔ အေရးသုံးပါး ရိွတယ္။ ၀တ္ဖုိ႔အေရးေကာလုိ႔ ေမးလာရင္ ၀ါဂြမ္းစိုက္လို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပုိင္းက ေကာင္းေကာင္းရပါတယ္။ စိုက္လည္း စိုက္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ဘ၀တုန္းက စတီးဘရားသားတုိ႔လို အရင္းရွင္ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ေတြက ျမန္မာ ၀ါေတာင္သူေတြဆီက ၀ါ၀ယ္ၿပီး ႏိုင္ငံျခား တင္ပုိ႔လာခဲ့ၾကတာပါ။ ကၽြန္မတို႔ ဥတုရာသီနဲ႔ တကယ္လိုက္ဖက္တဲ့ ခ်ည္ထည္ ရက္လုပ္၀တ္ဆင္ဖုိ႔ ကုိယ့္ႏိုင္ငံထဲကခ်ည္း ျပည့္စုံႏိုင္ပါတယ္။

ေနေရးအတြက္ေကာ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာ မရိွတဲ့ သစ္ေတာႀကီးေတြ ကၽြန္မတို႔မွာ ရိွတယ္။ ဒီသစ္ေတာႀကီးက ထြက္တဲ့ သစ္နဲ႔ အိမ္ေဆာက္ေနႏိုင္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားကို သစ္ေရာင္းၿပီး တေလွ်ာက္လုံး ႏိုင္ငံျခားေငြရေအာင္ ျမန္မာသစ္နဲ႔ ေငြရွာလာခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံပါ။

စားစရာ၊ ၀တ္စရာ၊ ေနစရာတြင္လားဆိုေတာ့ ဟုတ္ပါ႐ိုးလား၊ ေရနံတို႔၊ ေက်ာက္မီးေသြးတုိ႔ကလည္း ထြက္ေနေသးရဲ့၊ ေရႊေငြေက်ာက္သံ ပတၱျမားေတြကလည္း ေနရာေပါင္းမ်ားစြာက ထြက္ေနေသးတယ္။ ရိွမွန္းမသိလို႔ မတူးေဖာ္ မရွာေဖြရေသးတာကလည္း ဘယ္ေလာက္မ်ားဦးမယ္ မသိဘူး။ ေတာက္တီးေတာက္တဲ့ မမွတ္ပါနဲ႔။ တကယ္ခ်မ္းသာတဲ့ ႏိုင္ငံပါ။

ဒါေၾကာင့္ ႐ိုး႐ိုးကုတ္ကုတ္ လုပ္စားေနတယ္ဆိုဦးေတာ့ လူဦးေရ ထိန္းခ်ဳပ္စရာေတာင္ မလိုေသးဘဲ ဒူးနန္႔ၿပီး လုပ္ကုိင္စားေနႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံပါ။

အမိႏိုင္ငံဟာ ဒီလိုေပါႂကြယ္၀တာနဲ႔ အတူ အမိႏိုင္ငံမွာရိွတဲ့ ဘာသာတရားကလည္း သူတစ္ပါးကို ေမတၱာထားႏိုင္တယ္။ ကိုယ့္ထက္ဆင္းရဲ့ ဒုကၡေရာက္သူကို သနားက႐ုဏာသက္ႏိုင္တယ္။ ကုိယ္နဲ႔အတူရိွသူ၊ ကိုယ့္ထက္သာသူကို ၀မ္းသာအယ္လဲ သာဓုေခၚႏိုင္တယ္။ မရိွရင္ ေ၀စားမယ္လို႔ ေပးႏိုင္ေကၽြးႏိုင္တယ္။ သူတစ္ပါးရဲ့ က်ဳးေက်ာ္ေစာ္ကားမႈကို သည္းခံခြင့္လႊတ္ ေခ်ေဖ်ာက္ႏိုင္တဲ့ ဘာသာတရားမ်ိဳးကုိလည္း လက္ကိုင္ထားၾကေသးတယ္။ တင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲမႈကိုလည္း က်င့္သုံးလိုက္ၾကေသးတယ္။

ကဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ေနခ်င္စဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံပါလဲ။

ဒါနဲ႔မ်ား လူေတြ ဘာလို႔မ်ား သူမ်ားႏိုင္ငံေတြထြက္ၿပီး ရွာေဖြေနၾကရသလဲလို႔ ေမးလာရင္ေတာ့ ဒါဟာ အခိုက္အတန္႔ကိစၥ၊ အစာ၀ေတာ့ ဌာန ျပန္မည့္သူခ်ည္း။ ကၽြန္မတုိ႔ႏိုင္ငံမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း စည္းစည္းလုံးလုံးနဲ႔ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ အခ်င္းခ်င္း လက္တြဲ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကရင္ ဘာမွမၾကာတဲ့ ကာလမွာ လုပ္စရာအလုပ္ေတြ ေတာင္ပုံရာပုံ ရိွလာမွာ၊ အဲဒီေတာ့ အေ၀းေရာက္ သားသမီးေတြလည္း အားလုံး ျပန္လာၾကမွာ၊ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြလို ခုမခ်မ္းသာေသးသေကာလု႔ိ စိတ္ဓာတ္မက်ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ဟာ ျမန္မာ့ေရေျမေပၚက ျမန္မာေတြပါ။